Çin İmparatoru (Çince: 皇帝; pinyin: Huangdì), MÖ 221'de Qin Hanedanı'nın kurulmasından Qing Hanedanı'nın 1912'de yıkılmasına kadar Çin hükümdarlarının unvanıydı. İmparator, aynı zamanda "Cennetin Oğlu" (天子 tiānzǐ) olarak kabul edilmekteydi. Uygulamada, çoğunlukla olsa da Çin'de her imparator yüksek güç sahibi değildi.
Aynı aileden olan imparatorlar hanedanlar olarak bilinen tarihî dönemlere göre sınıflandırılırlar. Çin'in imparatorluk yöneticilerinin çoğu, bugünkü etnik kategorileri tarihsel durumlara uygulamak konusunda dikkatli olma eğiliminde olmasına rağmen, çoğunlukla Han etnisitesinin üyeleri olarak görülmektedir. Yuan ve Qing hanedanları sırasında Çin sırasıyla etnik Moğollar ve Mançular tarafından yönetildi. Ortodoks tarihsel görüş, bazı yeni akademisyenler siyaset ve etnisite arasındaki etkileşimin çok daha karmaşık olduğunu iddia ettikleri halde, bunu yerelleşen yerli olmayan hanedanlar olarak görmektedirler. Bununla birlikte, her iki durumda da bu hükümdarlar Çin'i yönetebilmek için geleneksel Konfüçyüsçü imparatorların rolünü üstlenmek amacıyla kendilerini Göğün Vekili ilan ettiler.
İlk Çin İmparatoru MÖ 221'de Qin Hanedanı'nın kurucusu Qin Shi Huang olup son imparator ise 1912'de cumhuriyetin kurulduğu Xinhai Devrimi ile tahtından indirilen Puyi'dir.