Abdürrahim Çağırıcı!nın 1950 yıllarında Şarkikaraağaç için yazdığı şiir
Karaağaç İçin
Bir vatanki, hakine (toprağına)yüz sürmek ulu borçtur. Ondan yüz çevirenin,gönlü ve kalbi boştur. Ne hazin bir tecellidir,kimi böyle söyler, Kimi onu bırakıp,yadellere göç eyler;
Anamızı terk edip böyle kara bahtına, Revamı yayılalım,şu kürrenin (dünyanın)sathına. Konfor devri diyorlar şu yirminci asıra, Fakat kimi sedirde,kimi muhtaç hasıra.
İnsaf edelim artık,düşünelim sılayı, Hep birlikte deşelim,bu kanayan yarayı, Söyle,yeşerirmi hiç yapraksız kuru ağaç, Söyle,şenelirmi hiç insansız karaağaç.
Abdürrahim Çağırıcı
KAYNAK :(oğlu) Abdurrahman Çağırıcı
.
politikacı-taslak