Kan kartalı veya (eski İskandinav dilinde blóðörn), Vikingler'in bir idam şeklidir. Mahkûmların sırtı kesilerek açılıyor, kaburgaları omurgadan ayırdıktan sonra kartal kanatları gibi yan tarafa açılıyordu. Son olarak akciğerler bedenden kopartılarak omuzlara konuluyordu.
Kan kartalı çeşitli Sagas, Skald şiirlerde ve Edda türkülerinde düşmanlardan intikam alma yöntemi olarak tarif edilir ve belgelenir (örn. Orkneyinga saga veya Reginsmál). Bazı tarihçiler tarafından kan kartalı uygulaması yenileşmiş Odin insan kurbanı veya oğullar tarafından kendi babalarını öldüren katillere uygulanan ceza olarak öne sürülmektedir. Kan kartalı eski Viking (İskandinav) törelerine göre, baba katillerine uygulanan cezadır.Bu uygulama sadece yukarıda adı geçen iki saga'da geçmektedir.
Yalnız bu gelenek sadece Hristiyan yazarların anlatımlarında görülmektedir ve bu uygulamaya yönelik hiçbir arkeolojik kanıt bulunamamıştır.Ayrıca bu infaz yöntemi, ilk dönem azizlerinin şehit ediliş hikâyelerine benzemektedir.Çoğu uzman hristiyan yazarların başka bir uygulamayı yanlış yorumladığını düşünmektedir.Aynı zamanda bu işkence'nin fiziksel olarak da imkânsız olduğunu, çünkü kurbanın kaburgalarının açılırken öleceği ya da bilincini kaybedeceği vurgulanmaktadır.