Disobedience
1. anlamı (i). itaatsizlik, baş kaldırma, serkeşlik. disobedient (s). itaatsiz, asi, serkeş. disobediently (z). itaatsizce, serkeşçe.,itaatsizlik.
2. anlamı söz dinlemezlik. itaatsizlik.
Disobedience
Disobedience İngilizce anlamı ve tanımı
Disobedience anlamları
- (noun) Neglect or refusal to obey; violation of a command or prohibition.
Disobedience tanım:
Kelime: dis·obe·di·ence 
Söyleniş: "di-s&-'bE-dE-&n(t)s
İşlev: noun
: refusal or neglect to obey
Disobedience ile eşanlamlı (synonym) kelimeler
Noncompliance, Disobedience ile zıt (antonym) anlamlı kelimeler
Abidance, Compliance, Conformation, Conformity, Obedience, Obeisance,
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin İspanyolca karşılığı.
s. desobediencia, desacato, insubordinación
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin Fransızca karşılığı.
n. désobéissance
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin Almanca karşılığı.
n. Ungehorsam
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin İtalyanca karşılığı.
s. disobbedienza
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin Portekizce karşılığı.
s. desobediência, rebeldia
Disobedience
i. itaatsizlik, başkaldırma, direniş, asilik, serkeşlik
Disobedience
İngilizce Disobedience kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
zn. ongehoorzaamheid
Disobedience
n. noncompliance, insubordination, defiance