Disobedience

Disobedience

1. anlamı (i). itaatsizlik, baş kaldırma, serkeşlik. disobedient (s). itaatsiz, asi, serkeş. disobediently (z). itaatsizce, serkeşçe.,itaatsizlik.
2. anlamı söz dinlemezlik. itaatsizlik.

Disobedience

Disobedience İngilizce anlamı ve tanımı

Disobedience anlamları

  1. (noun) Neglect or refusal to obey; violation of a command or prohibition.

Disobedience tanım:

Kelime: dis·obe·di·ence
Söyleniş: "di-s&-'bE-dE-&n(t)s
İşlev: noun
: refusal or neglect to obey

Disobedience ile eşanlamlı (synonym) kelimeler

Noncompliance,

Disobedience ile zıt (antonym) anlamlı kelimeler

Abidance, Compliance, Conformation, Conformity, Obedience, Obeisance,

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin İspanyolca karşılığı.
s. desobediencia, desacato, insubordinación

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin Fransızca karşılığı.
n. désobéissance

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin Almanca karşılığı.
n. Ungehorsam

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin İtalyanca karşılığı.
s. disobbedienza

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin Portekizce karşılığı.
s. desobediência, rebeldia

Disobedience

i. itaatsizlik, başkaldırma, direniş, asilik, serkeşlik

Disobedience

İngilizce Disobedience kelimesinin Flemenkçe karşılığı.
zn. ongehoorzaamheid

Disobedience

n. noncompliance, insubordination, defiance