Müzik kutusu müzikal, popüler müziklerin şarkılarını içeren bir müzikal film veya sahne sunumu . Bu terim, ünlü pop müziklerin şarkıcıların başrol oynadığı filmleri tanımlamak için kullanılır; bu türde genelde şarkıcı kendi albüm parçalarını kullanırken, bazen de sanatçı kendi şarkılarını film müziği (albümünde yer alacak şekilde) değerlendirmeden, çeşitli planlarda filmin arka plan müziği olarak kullanırlar. Terim ayrıca, genellikle çeşitli sanatçıların daha önce kaydedilmiş şarkılarının ve diğer sanat eserlerinin yeni yorumlarla söyleyen aktörler tarafından oynanan, geçmiş veya mevcut müzik etkinliklerini veya kişiliklerinin yıldönümlerini kutlayan müzik filmlerini ve tiyatro sunumlarını da kapsayacak şekilde büyüdü. Benzerlerinin Broadway müzikallerinde, şarkıların koreografi eşliğinde, gerçekleştirildiği gibi. Müzik kutusu müzikallerindeki şarkılar (her iki türden) genellikle dramatik bir anlatı haline getirilir ve özellikle sonraki türlerde, öne çıkan sanatçı(ya) dair bir biyografik hikâye oluşturulur. Bazı durumlarda, sahneye konan bazı müzikal bölümler dramatik bütünlük korumazlar.
Birinci türdeki müzik kutusu müzikallerde, Beatles gibi kendileri oynayan ünlü pop yıldızları ve rock grupları ya da diğer durumlarda alter egolarını oynarlar. Bazı filmler iyi bilinen rolleri konu alırken, ancak bir kısmında çeşitli roller yer alır. Bazı müzik kutusu müzikaller önceden kaydedilmiş şarkıları içerir, ancak bir kısmı, Beatles' ilk müzikalinde yaptığı gibi daha yayınlanmamış şarkılarını tanıtır, A Hard Day Night, Andrew Sarris Yurttaş Kane olarak tanımlanan ikinci yanı sıra müzik kutusu müzikal' ve üçüncü özellikler, Help! ve Magical Mystery Tour (dördüncü filmi, daha önce yayımlanan şarkıları içeren animasyonlu Yellow Submarine ). Beatles'tan önce, Elvis Presley'in filmleri bazen daha önce yayınlanmamış müzik içeriyordu. 1980'lerde, Prince'in the Kid adında kurgusal bir karakter oynadığı Purple Rain da yeni şarkılar içeriyordu.
Müzik kutusu müzikali olarak tanımlanan diğer filmler, tüm şarkılarını, bazen bir rock operası olarak adlandırılan, hikâye dayalı konu bütünlüğüne dayalı bir şarkı listesine sahip tek bir konsept albümünden alır . Hem The Who'nun Tommy filminin hem de Pink Floyd'un The Wall filmi, zaten kurgusal bir karakter etrafında dönen tek bir albümün şarkılarıydı.
Müzik kutusu müzikalleri yıllarca başarı kazanmış olsa da (örneğin Buddy - The Buddy Holly Story, 1989'dan 2003'e kadar 13 yıl boyunca West End'de koşturan Buddy Holly'nin yaşamıyla ilgili müzikal), Mamma Mia!, ABBA müziği etrafında inşa edilmiş filmi ile popülerliğini yeniden kazanmıştır.
Müzik kutusu müzikallerine en yaygın eleştiri müzikale ne kadar şarkı sığabileceğine çok fazla odaklanılması olduğu için bölünmüştür. Lennon ve Good Vibrations gibi müzik kutusu müzikaller kritik ve finansal bozgunlardı. Jersey Boys ve All Shook Up gibi diğerleri hem hayranlar hem de eleştirmenler arasında popüler olmuştur.
"Müzik kutusu müzikali" terimi, Jukebox'un (1939) ardından en az 1962 yılına kadar uzanmaktadır, ancak genel tarz - büyük ölçüde hit kayıtlardan oluşan filmler - 1940'lara ve 1950'lere aittir. Örnekler arasında Jam Session, Paris'te bir Amerikalı (1951), Rock, Rock, Rock (1956); Rock Around the Clock (1956) ve Juke Box Ritim (1959) bulunmaktadır.