Türkçe Bilgi: Kırda Öğle Yemeği

Kırda Öğle Yemeği ya da Kırda Piknik (Fransızca: '''') Fransız ressam Édouard Manet'nin 1862 - 1863 yılları arasında tamamladığı tablosudur. Eser, şu anda Paris'teki Orsay Müzesi'nde sergilenmektedir. Tabloda, çıplak bir kadın iki giyinik erkekle kırda piknik yaparken betimlenmiştir. Arka planda başka bir kadın ise suyun içinde yıkanmaktadır. Manet, Kırda Öğle Yemeği ile 1863'teki Paris Salonu'na başvurdu. Salonun jürisi bu çalışmayla birlikte 3.000 eseri daha reddedince imparator III. Napolyon'un emriyle bir Reddedilenler Salonu açıldı ve tablo orada sergilendi. O döneme kadar Diego Velázquez ve Francisco Goya gibi İspanyol ressamlardan etkilenen Manet'nin bu tablosu, İtalyan Rönesans ustalarına göndermeler içeriyordu. İçerdiği tarihi göndermelere rağmen modern tarzda çizilmiş olan resmi, çağdaş giyinişli iki erkekle çimenlerin üzerinde oturmuş çıplak bir kadın betimlemesi olarak algılayan halk ve eleştirmenler eseri müstehcen buldular. Kırda Öğle Yemeği, hem konusu hem de tarzıyla sergilendiği günlerde skandal yarattı. Édouard Manet'nin favori modeli Victorine Meurent, ileride ressamın kayınbiraderi olacak heykeltraş Ferdinand Leenhoff ve ressamın erkek kardeşleri Gustave ve Eugène Manet'nin poz verdikleri tablo, geniş fırça darbeleri, farklı ışık gölge kullanımı, renk seçimi, çıplak modelin izleyicinin gözlerinin içine doğrudan bakması ve bir hikaye anlatmaması sebebiyle modern resmin başlangıcı kabul edildi. Émile Zola, Stéphane Mallarmé, Charles Baudelaire gibi sanatçılar, gelen eleştirilere karşı eseri savundular. Gerçekçilik anlayışı aynı dönemde yaşamış Gustave Courbet'nin çalışmalarıyla karşılaştırılan Kırda Öğle Yemeği, Manet'nin diğer iki tablosu Oylmpia (1863) ve Folies-Bergère'de Bir Bar (1881) ile birlikte modernizmin simgesi kabul edildi. Eser, Pablo Picasso, Mary Cassatt, Paul Cézanne, Claude Monet gibi ressamları etkiledi. Bu tarzıyla Manet, izlenimciliğin de temellerini atmış oldu. == Resim Açıklama İlk kez 1667 yılında Fransız Güzel Sanatlar Akademisi tarafından açılan Paris Salonu, şehirdeki kamuya açık tek sanat sergisiydi. Her sene düzenlenen sergiye katılacak eserleri, sanat konusunda muhafazakar akademisyenlerin oluşturduğu bir jüri heyeti seçiyordu. gibi ressamların eserleri de yer aldı. Kırda Öğle Yemeği, sergiyi gezen halkı, eleştirmenleri ve hatta imparatoru dehşete düşürdü ve büyük bir skandal yarattı. modern giyinişli iki erkek, suyun kenarındaki çimenlerde çıplak bir kadınla sohbet etmektedir. Kadının çıplak olmasının sebebi büyük ihtimalle az önce suda yıkanmış olmasıdır. Manet, şaka olarak La partie carrée olarak isimlendirdiği tablosuna daha sonra Le Déjeuner sur l'herbe (Kırda Öğle Yemeği) ismini verdi. Sanat tarihçilerinin modern resmin başladığı yer olduğunu iddia ettikleri Ressamın favori modeli Victorine Meurent, erkek kardeşleri Eugène Manet ile Gustave Manet ve ileride kayınbiraderi olacak heykeltraş Ferdinand Leenhoff'un modellik ettiği tablo, kamuoyuna göre geleneksel bir doğa manzarasını değil, Paris'in parklarında önüne gelenle yatan bir kadını temsil ediyordu. Dönemin eleştirmenlerinden biri, eseri gören halkın düşüncelerini şu şekilde cümlelere döktü: "Kibar fahişe sınıfına ait bayağı bir kadın çıplak bir şekilde giyinik iki şehirli züppenin yanında utanmadan oturuyor. Erkekler ise tatillerinde erkekmiş gibi davranan oğlan çocukları gibiler. Bu tablo ressamın bize bir şakası olmalı: Utanç verici ve kapanmaz bir yara."]] Kırda Öğle Yemeği'nde arka plandaki ağaçlar barbizon ekolünü anımsatacak biçimde çizildi. Öte yandan Manet, tablonun sol alt köşesine yerleştirdiği meyvelerle natürmort geleneğine de yer vermiş oldu. Sağ tarafta duran adamın pozu, iki erkeğin diyalog içinde olduğunu gösteriyordu. Ön plandaki kadın, cesur bakışları ile hem izleyicinin dikkatini çekiyor hem de arkada bir başka kadın olmasına rağmen iki erkek eşlikçisinin ilgisini kendisinde tutuyordu. Ressam, tüm kişileri teatral bir pozda çizdi. Eseri sergide gören izleyicileri rahatsız eden, kıyafetleri düzensiz bir şekilde yanında duran ön plandaki çıplak kadının doğrudan kendilerine bakması ve döneminin tanınan bir kişisi olmasıydı. Proust'un 1890'da anlattıklarına göre, ikili bir pazar gününü Argenteuil'e gidip Seine Nehri'nin kenarına oturup beyaz filikaları izlemişlerdi. Bu sırada bazı kadınların suyun içinde yıkandığını gören Manet, "Öyle görünüyor ki bir çıplak çizmeliyim. Evet, mutlaka bir tane yapacağım. Atölyede iken bir Giorgione kadınının müzisyenlerle birlikte oturuşunu kopyalamıştım. Tablo çok karanlıktı. Şimdi her şeye baştan başlayıp görünür bir atmosferde bu gördüğümüz insanlara benzer insanlar çizeceğim." diyerek niyetini açıklamıştı.]] Kırda Öğle Yemeği'ni yaptığı dönemlerde Manet'nin tarzı da seçtiği konular kadar ilgi çekici bulunuyordu. Aydınlık ve karanlık öğeler arasında hiçbir geçiş yapmayan ressam, bilinen yumuşak tonlar yerine güçlü kontrastları tercih ediyor ve perspektife önem vermiyordu. Diğer ressamların da daha önce çıplak kadınlarla giyinik erkekleri bir arada çizmiş olmalarına rağmen, eserin bu kadar eleştirilmesinin sebebi Manet'nin yarattığı sahnenin gerçek görünmesiydi. Tablodaki gerçekçilik, süregelen resim geleneğini kırıyordu. İzleyicinin tuval üzerindeki boyayı görmesinden yana olan Manet, ışığa odaklandı. Rönesans eserlerinde giyiniklik bedeni temsil ederken, çıplaklık bedenden ayrılmış olan ruhani gücü temsil ederdi. Örneğin, Botticelli'nin Venüs'ün Doğuşu isimli eserinde kadının denizin ortasında çıplak bir şekilde doğmasının sebebi, ruhani gücün bedenden ve bu yüzden de elbiselerden ayrı olmasıdır. Daha sonraki yüzyıllarda yaşayan ve çıplak kadınları sinema filmlerinde, reklamlarda, televizyon dizilerinde sık sık gören insanların aksine, bu izleyiciler için çıplaklık ancak klasik betimlemelerde kabul edilebilirdi. Tablonun sol alt tarafında zor fark edilen gülümseyen bir kurbağa vardır. Manet, bu kurbağayla tarihi resimlerde bulunan köpek geleneğine gönderme yapmaktadır. Eserdeki karakterler arasındaki ilişkinin anlaşılamaması sebebiyle tablo, izleyicileri için hala gizemini korumaktadır. O dönemde sandala binen, yürüyüş yapan, dans eden, içki içen ya da tiyatro seyreden çiftlerin tabloları sık sık yapıldı. Bu çalışmalarda vurgulanan çoğunlukla kadın olurken, erkek bir eşlikçi olarak çizildi. Kırda Öğle Yemeği'nde de yemek yemek, içki içmek, banyo yapmak ya da sandalla gezmek gibi konulara yer verilmişti. Fakat, modelin bu aktiviteleri yapmak için çıplak olması gerekmiyordu. Arka planda banyo yapan kadın bile giyinikken, ön plandaki kadının çıplaklığın sebebi anlaşılamadı ve tablonun, içerdiği herhangi bir temayı anlatmak için çizilmediği görüşünü doğurdu. Ayrıca model, erkeklerle cinsel ilişkiye girmek amaçlı üstünü çıkarmış gibi de görünmemektedir. Ferdinand Leenhoff'un bakışları uzaktaki bir noktaya odaklanmış gibiyken Gustave/Eugène Manet kadının baktığı yöne bakmakta fakat kadınla ilgilenmemektedir. Kırda Öğle Yemeği'ndeki iç içe geçmiş çok sayıdaki tür, Jackson Pollock tablolarındaki birden çok sayıdaki metafora benzer. Tablo bir manzara resmi ya da tarihi resim değildir. Natürmort ya da nü de değildir. Bu türlerin daha fazlasıdır. Manet, modern bir ressam olarak eserine "güzel bir resim" haricinde hiçbir şey koymamayı düşünmüş ve tabloyu sanata dikkat çekmek için kullanmıştır. Kırda Öğle Yemeği'ni gizemli, anlaşılmaz, kışkırtıcı ve edepsiz gösteren de ressamının bu uğraşıdır. Kırda Öğle Yemeği'nin ardından Olympia da skandal yaratınca, Zola toplum tarafından anlaşılamayan ressamı savunmak için makaleler yazdı. Bu makaleler aynı zamanda Manet'yi Zola'nın modern düşüncelerini açıklayabilmesi için temsilcisi konumuna getirdi. Eserle ilgili olarak yazar şunları söyledi: Manet'nin tuvalindeki anlamın, makullüğün reddinde saklı olması, ressamın eserlerini kendi yazdıklarıyla özdeşleştiren gerçekçi roman yazarı Émile Zola'yı olduğu kadar sanat anlayışı Zola'dan çok farklı olan sembolist şair Stéphane Mallarmé'yi de etkiledi. Fransız şair Charles Baudelaire de arkadaşı Manet'nin öncülüğündeki modern resmin erken hareketlerinin her zaman bir destekçisi ve savunucusu oldu. Baudelaire'e göre modern sanat orijinal olmalıydı ve Kırda Öğle Yemeği de bu şartı sağlıyordu. Kırda Öğle Yemeği onun çıplak poz verdiği ilk tabloydu.]] Kırda Öğle Yemeği'nde çıplak olan poz veren kadın Manet'nin favori modellerinden Victorine Meurent idi. Ressamın arkadaşlarından Théodore Duret'nin anlattığına göre ikili, Manet'nin babası Auguste Manet'nin çalıştığı Palais de Justice'de tanıştı. Meurent, Kırda Öğle Yemeği'nden önce Sokak Şarkıcısı, Victorine Meurent İspanyol Kıyafetleri İçinde, Victorine Meurent'nin Portresi gibi tablolar için poz verdi. Ressam çoğunlukla ailesini, yazar arkadaşlarını, diğer ressamları ve Berthe Morisot gibi hem ressam hem aileden olan insanları model olarak kullandığından, Meurent ile bu kadar uzun süre çalışması ilginç bir durumdu. Ressam ve modeli için 1863 yılı özeldi çünkü Meurent, ilk kez o sene hem Kırda Öğle Yemeği hem de Olympia için çıplak poz verdi. 1880'lerde kendini içkiye veren ve Montmartre sokaklarında şarkı söyleyerek para kazanmaya çalışan Meurent, salona son kez 1904 yılında katıldı. Modellerden biri beyaz, kadınsı, çıplak ve pürüzsüzken diğeri esmer, erkeksi, giyinik ve sakallıydı. 1878 yılında Paris Operası'nda bariton olan Jean-Baptiste Faure, esere 4000 frank vererek koleksiyonuna kattı. Tablo, 1906 yılında, son sahibi tarafından Louvre Müzesi koleksiyonuna bağışlandı ve 1986 tarihine kadar müzenin çeşitli galerilerinde sergilendi. Tablo bu tarihten sonra 1884, 1900, 1983, 1991, 1994, 1999 ve 2005'te Paris'te muhtelif sergilerde yer aldı.]] Manet, Kırda Öğle Yemeği ile Avrupa'nın resim mirasına saygı gösterisinde bulunuyor gibiydi. Ressamın ana esin kaynaklarından ikisi, Louvre Müzesi'nde sergilenen, Giorgione'ye ait olduğu da öne sürülen, Titian'ın ilk eserlerinden biri olan isimli eseri ve Raffaello Santi'nin tasarladığı, Marcantonio Raimondi'nin oyduğu Paris'in Yargısı gravürüdür. Édouard Manet'nin tablosuyla Titian'ın Fiesta Campestre tablosu arasında belirgin bir benzerlik vardır. Kırda Öğle Yemeği'nde de ressamın piknik sahneleri geleneğini canlandırmaya çalıştığı düşünülür. Oysa Manet hiçbir zaman mecazi anlamlar içermeyen bir çıplağı modern bir ortamda betimlemenin ahlaksal yanını sorgulamadı. Tabloya verdiği nötr isim de, ressamın bu durumu önemsemediğinin bir kanıtıdır. Ayrıca, tablo fete galante (mistik parklarda betimlenmiş aristokratların tabloları) geleneğinin de güncel bir uyarlaması gibiydi. Bunun sebebi de çalışmadaki kişilerin gerçekdışı olmamalarıydı. Sanat tarihçileri, Kırda Öğle Yemeği'ne eğer Raffaello'nun kutsal ruhu da eşlik etseydi tablonun böyle bir skandala sebep olmayacağını söylediler. Fakat, bu eserlerde Courbet'nin emekçi yaklaşımı yoktur. Giorgione'nin ünlü Rönesans tablosu Fırtına'da da giyinik bir adam ve çıplak bir kadının oluşturduğu zıtlık vardı. Bu eserde figürler arasındaki ilişkinin ne olduğunun belli olmaması izleyicide bir tedirginlik yaratır. Kırda Öğle Yemeği, "paysage composè" (peyzaj düzenlemesi) denilen on yedinci yüzyıl Fransız manzara geleneğine de göndermeler içeriyordu. Eser, bu geleneğin parodik bir yapısökümü gibiydi. 1861'deki Paris Salonu'nda bu konuyu işleyen otuz iki, 1864'te ise kırktan fazla eser vardı. Manet'nin çıplağının aksine Venüs'ün Doğuşu'ndaki çıplak pürüzsüz, düzgün ve akademik kurallara tamamen uygundu. Tıpkı arkadaşı Courbet gibi Manet de modern resimle sadece gerçekçi konular işlendiği için ilgilenmiyordu. Her iki ressam da Rönesans geleneği olan perspektife karşı çıkıp, Japon sanatındaki gibi yassı figürler çizmeye dikkat ettiler. "De l'héroïsme de la vie moderne" ("Modern Yaşamın Kahramanlığı") yazısındaki şartları daha fazla sağlıyordu. Giyinik erkekler açısından değerlendirilecek olunursa eser modern bir tür resmiydi. Her ne kadar manzara resmi gibi çizilmiş olsa da, tabloda şehirliler anlatılıyordu. Öte yandan kadınların çıplak olması çalışmanın belirli bir kategoriye girmesini daha da zorlaştırıyordu. İzleyenler, Ornans'ta Cenaze'deki duygusal yoksunluktan etkileniyordu.]] Manet, Kırda Öğle Yemeği'nden önceki çalışmalarında da banyo yapanlara yer verdi. 1859-1860 yılları arasında yaptığı, eşi Suzanne Leenhoff'un poz verdiği Peri Kızının Şaşkınlığı isimli tablosu bu eserlerin ilkidir. Aynı dönemde yaptığı iki farklı banyo tablosu ve La Toilette isimli bir gravürü de bulunmaktadır. Ressam, bu tablonun ardından çizdiği banyo temalı eserlerde ise farklı bir yol izleyerek gelenekleri devam ettirmeyen çağdaş çizimler yaptı. Örneğin, 1869 tarihli 'da çağdaş yaşam modern bir şekilde betimlenmişti.]] Ressamın piknik temalı bir diğer tablosu ise 1861 yılında başladığı isimli çalışmasıdır. Eşi Suzanne ve oğulları Leon ile birlikte kendisini resmettiği bu eser, hem Hollanda hem de İtalyan resim geleneklerinin izlerini taşır. Sanatçı, 1862 yılında tamamladığı Tuileries'de Müzik'te de parkta piknik yapan bir grup insanı betimledi. Kırda Öğle Yemeği'ni atölyesinde çizen Manet, Tuileries'de Müzik için ise çalışma ortamı olarak açık havayı tercih etmişti. Açık havada çalışmak bir izlenimcilik geleneği olmasına rağmen Kırda Öğle Yemeği, Tuileries'de Müzik'e göre daha fazla izlenimci öğeler içerir. Bu iki tablo arasındaki fark, Monet'nin Manet'den etkilenerek çizdiği Kırda Öğle Yemeği isimli çalışması incelendiğinde daha rahat anlaşılır. Monet, tıpkı ilham aldığı tabloda olduğu gibi birbirine karışmayan beyaz ve parlak tonları elbiselerde, yapraklarda, bedende, ceketlerde, pastada başarıyla kullanarak izlenimci bir eser ortaya çıkarmıştı. Kırda Öğle Yemeği'ndeki üçgen kompozisyon Atölyede Öğle Yemeği'nde tam tersine dönmüş gibidir. İlk tabloda Ferdinand Leenhoff, Victorine Meurent ve Eugène/Gustave Manet'nin arkasında kalmıştır ve gözleri boşluğa bakmaktadır. İkinci tabloda ise iki modelin önünde yer alan Manet'nin oğlu Leon Leenhoff boşluğa bakar. Atölyede Öğle Yemeği'ndeki kadın, tıpkı Victorine Meurent gibi seyircinin gözlerinin içine odaklanmıştır. Öte yandan sağ taraftaki sakallı model sola doğru gözlerini dikmiştir. Bu çapraz bakış da Eugène/Gustave Manet'ninkine benzemektedir. İki eser arasındaki benzerlik düzenlemeyle sınırlı değildir. Hem Kırda Öğle Yemeği'nde hem de Atölyede Öğle Yemeği'nde karakterler arasındaki ilişki gizemlidir ve izleyici tarafından anlaşılmaz.]] Ayrıca, Victorine Meurent İspanyol Kıyafetleri İçinde isimli tabloda Victorine Meurent'in pozu ile Kırda Öğle Yemeği'nde sağ tarafta yer alan Ferdinand Leenhoff'un pozu birbirlerine çok benzemektedir. Her ikisi de aynı şekilde ellerini havaya kaldırmıştır ve bir sopa tutmaktadırlar. Manet'nin 1860'lardaki en önemli ve ünlü iki tablosu, Kırda Öğle Yemeği ve Olympia olarak kabul edilmektedir. Bu iki eser, içerdikleri cinsel içerik ve yenilikçi tarzlarıyla sanat dünyasında skandal yarattı. Ressam, her iki tabloda da bilinçli olarak bir öykü ya da düşünce anlatma fikrini reddetti. Kırda Öğle Yemeği'nde ise hem Giorgione hem de Rafael'in etkileri vardı. Manet, her iki çalışmasında da avangart kültürün standart yöntemi olarak eski ustaların başyapıtlarının postmodern bir şekilde yeniden yapılmasını uygulamıştı.]] İzlenimcilik akımının Kırda Öğle Yemeği'nin salon jürisi tarafından reddedilmesinin sonucunda başladığına inanılır. Tablonun tanınmasında etken olan canlı renk kullanımı ve kısa fırça darbeleri, aynı zamanda izlenimciliğin önemli öğeleridir. 1865 yılında, akımın öncü isimlerinden olan Claude Monet, kendi Kırda Öğle Yemeği'ni çizmeye başladı. Monet, Manet'nin aksine eserini, kontrol edilebilir ışık kullanabileceği stüdyo ortamı yerine doğada tamamlamayı tercih etti. Ressamın eşi Camille Monet ve meslektaşlarını da model olarak kullandığı bu çalışmasının detayları Manet'nin Kırda Öğle Yemeği'yle büyük benzerlikler taşır. Bu eserde, Manet'nin Olympia'sına karşılık kendi Olympia'sını çizen ressamın çıplağı da, sahneyi Kırda Öğle Yemeği'ni anımsatan modern giyimli erkeklerle paylaşıyordu. 1870 - 1871 yılları arasında ise Cezanne kendi tablosunu çizdi. Cezanne'ın bu tablosunda, Manet'ninkinde olduğu gibi modern ya da geleneksel olma ikilemi yoktu. Sanatçı, bunun yerine neşeli, gündelik hayata ait bir konunun temsilinde huzursuz edici belirsizlikler oluşturmuştu. Minimalizm ve geç-resimsel soyutlamanın önde gelen isimlerinden olan ABD'li ressam Frank Stella da, 1958'de yaptığı bir çalışmasına Kırda Öğle Yemeği ismini verdi. Manet, eserini yaparken rönesans penceresinden bakmayı reddedip perspektifi önemsememişti. Stella, Manet'ye olan takdirini, onun perspektifi olmayan üçgen kompozisyonunu alıp düz şeritlerle doldurarak gösterdi. Stella için Manet, modern devrimde yassılaştırmanın babasıydı. isimli bir film çekti. Bow Wow Wow isimli pop müzik grubu ise 1981 yılında çıkardıkları Go Wild in the Country isimli albümlerinin kapağında, tablodaki sahneyi canlandırdı.
Picasso ve Kırda Öğle Yemeği
Pablo Picasso; Gustave Courbet, Eugène Delacroix, Edgar Degas, Pierre-Auguste Renoir, Paul Cézanne gibi on dokuzuncu yüzyıl ressamlarından etkilendi ve onların eserlerini kendi yorumunu katarak yeniden çizdi. Fakat, tüm bu ressamlar arasında Picasso'yu en çok Manet ve onun Kırda Öğle Yemeği tablosu etkiledi. Picasso, eserle ilk kez 1932 yılından ilgilenmeye başladı. Ressamın yazdığı bir mektubunda arkadaşına tabloyu anlattığı bilinmektedir. Sanatçı, resim üzerinde çalışmaya ise 1954 yılında başladı ve çizim defterine 26 Haziran - 29 Haziran arasında dört Kırda Öğle Yemeği çeşitlemesi çizdi. 1962 yılında ise eserle ilgili seramik tabaklar boyayıp gravürlerini yaptı. Gene aynı sene tablonun kartondan tiyatro sahnesi modellerini tasarladı. Manet'nin tablosunda gizem, neresi olduğu anlaşılmayan bir mekan, yataylık, modernlik ve duygusal bir haz varken; Picasso'nun çalışmalarında tetikte olma, merhametsiz bakışlar, sertlik ve zamansızlık vardı. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Notlar
== Dış bağlantılar == * Orsay Müzesi'nin resmi sitesinde Kırda Öğle Yemeği * Orsay Müzesi'nin resmi sitesinde Picasso / Manet: Le déjeuner sur l'herbe sayfası *
Kaynaklar
Vikipedi

Kırda Öğle Yemeği

Picasso ve Kırda Öğle Yemeği

Notlar

Kaynaklar

Kırda Öğle Yemeği (Monet)

Atölyede Öğle Yemeği

Peri Kızının Şaşkınlığı

Édouard Manet

Saint-Lazare Garı

Victorine Meurent

Reddedilenler Salonu

Olympia (tablo)