Kapıkulu ocakları arasında yer alan lağımcı ocağının ne zaman kurulduğu bilinmemektedir. İkinci Murad döneminde Rumeli kalelerinin fetihlerinde büyük yararlıklar gösterdikleri bilinmektedir. Lağımcıların ulufeli olanları Fatih Sultan Mehmed devrinde cebeci ocağına bağlandı. Ocağın amiri cebecibaşıydı. Eyalet askerleri arasında kurulan lağımcı birliğinin amiri ise lağımcıbaşıydı. Bu ocağın kethüda, çavuş ve alemdar denilen subayları da mevcud olup, bunlara geçim için dirlik olarak zeamet; askerlere ise timar verilirdi. Zeametli ve timarlı lağımcılar seferlere atlı olarak iştirak ederlerdi.
Lağımcı neferlere (askerlere), başlarında bulunan subayları tarafından kuruluşundan itibaren geometri ve diğer mimari sanatlara ait bilgiler ile lağım bağlama usulleri en iyi şekilde öğretilirdi. Lağımcı nizamnamesine göre, iki yüze yakın talim bilgileri yanında bunlara yardımcı bilgileri öğrenmek şarttı. On yedinci asrın ortalarından itibaren bozulmaya başlayan ve gitgide sanattan anlamayanlarla dolan bu sınıf, 1792 yılında yapılan nizamname ile düzeltilmeye çalışıldı. Ancak bir netice alınamaması üzerine, 1826 yılında yeniçerilikle birlikte ortadan kaldırıldı.