Türkçe Bilgi logo TürkçeBilgi

Perikles (Oyun)

Kısaca: ''Perikles, Sur Prensi'' (İngilizce :''Pericles, Prince of Tyre'') (kısmen de olsa) ünlü İngiliz oyun yazarı ve ozanı William Shakespeare tarafından yazılmış bir tiyatro oyunudur. Bu eser ''Shakespearein ilk yayınlanan ''tüm'' eserlerini kapsayan ''Birinci Folyo'' edisyonununda bulunmakmaktadır. ...devamı ☟

Perikles (oyun)
Perikles (oyun)

Perikles, Sur Prensi (İngilizce :Pericles, Prince of Tyre) (kısmen de olsa) ünlü İngiliz oyun yazarı ve ozanı William Shakespeare tarafından yazılmış bir tiyatro oyunudur. Bu eser Shakespeare'in ilk yayınlanan tüm eserlerini kapsayan Birinci Folyo edisyonununda bulunmakmaktadır. Oyunun yazarının kim olduğuna dair tartışmalar olmakla beraber, modern otoriteler Shakespeare'in bu eserin önemli bir kısmı olan 9. Sahne'den sonra kalan kısmını yazdığını kabul etmektedirler. Bundan dolayı bu eser modern Shakespeare eserleri antolojilerde bulunmaktadır. Bu otoritelere göre Perikles oyununun Perikles'in seyahatlerinin ayrıntılarını anlatan ilk iki perdesi nisbeten pek bilinmeyen (olasılıkla George Wilkins adlı) bir ortak yazar tarafından hazırlanmış ve Perikles ile Marina'nin hikayesini anlatan 9. Sahne ve ilerisi ise Shakespeare'in kendisi tarafından yazılmıştır. Yazılma kaynağı, zamanı ve sahnede ilk oyun Oyun iki ana kaynaktan yararlanarak yazılmıştır. Birisi bir şair olan ve ilk tanınmış İngiliz yazar olan Geoffrey Chaucer'le ayni zamanda yaşamış olan John Gower'in 1393de yazmış olduğu Confessio Amantis adlı eserdir ve bu eser Sur'lu Appoloniusun hikeyesini anlatır. İkinci eser ise Gower'in şiir halindeki eserinin nesir olarak adaptasyonunu The Pattern of Painful Adventures (Acı Verici Maceralar Örneği) adı ile takriben 1576da basılmış (ve ikinci ediyonu ise 1607de basılmış) Lawrence Twine'in eseridir. Perikles'in iki tane değişik yazarı olduğu için ne zaman hazırlandığı tarihi hala tartışılmaktadır. Bazı bilim adamları büyük olasilikla oyunun ikinci yazarı olan George Wilkins hakkında elimizde olan bilgileri kullanarak 1603-1608 dönemi içinde yazılmış olduğunu iddia etmektedirler. Diğerleri ise bu eserin önceden Shakespeare tarafından yazılıp sonradan Wilkins veye diğer bir yazar tarafından değiştirildiğini söylemektedirler. Perikles eserinin 1609 basımlı quarto edisyonu açık olarak hatalıdır. İçinde anlaşılmaz kısımlar ve çok kötü uslupla yazılmış kısımlar bulunup asıl yazarın değil de, bir başka kişinin aklında kalanları sonradan yazmasına benzemektedir. Bu türlü hatalı edisyon Shakespeare'in ana eserlerinden olan bir Hamlet edisyonunda da (kötü quatro edisyonu) görülmektedir. Oyun 1623de basılan Birinci Folyo edisyon için basılan eserler arasında bulunmamaktadır. Modern Shakespeare edisyonları (Oxford, Arden, Cambridge) editorleri bu eser hakkında birbirleriyle çelişkili bilgiler vermektedirler. 1606 -1608 arasında Londra'da bulunan Venedik Cumhuriyeti elçisi Perikles adında bir oyunu seyrettiğini yazmıştır. Birinci Quarto basımı Perikles bu oyunun Londra'da Globe Tiyatrosunda birkaç kere oynandığını yazmaktadır. Fakat kesinlikle bilinen ilk Perikles temsilinin Mayıs 1619da Whitehall Tiyatrosu'nda olduğuna dair belgesel kaynak vardır. Diğer bir belgesel kaynağa göre bu oyun Haziran 1631'de Globe Tiyatrosu'nda temsil edilmiştir. Cromwell'in rejiminin sona ermesi ile 1660da yeniden İngiliz tiyatroları açıldığında ilk oynanan Shakespeare oyunları arasında Perikles de bulunmaktaydı. Ancak oyunun klasik olmayan tiyatro bünyesi dolayısı ile Neo-Klasik tiyatro anlayışına uymadığı için 18. ve 19. yüzyıllarda tutulmamış ve sonra da yakın hısımlarla cinsel ilişki ve fahişelik konularına yakından baktığı için iki yüzyıl unutulmuştur. 19. yüzyılda diğer Shakespeare oyunları yeniden popüler olmaya başladığında bile incelediği konular dolayısıyla Perikles genellikle temsil edilmemiştir. 1864deki Kraliçe Viktoriya devrinde ilk Perikles temsili için bu eserin birçok kısmı büyük sansüre uğramış ve sahnede oynanan eser elimizde bulunan metinden çok değişik olmuştur. Karakterler * Antiokus - Antakya kralı * Perikles - Sur Prensi * Helikanus ve Eskanes - Sur'lu iki asılzade * Simonides - Pentapolis'in kralı * Cleon - Tarsus valisi * Lisimakus - Midilli valisi * Cerimon - Efes'li bir asılzade * Thaliard - Antakya'lı bir asılzade * Philmon - Cerimon'un uşağı * Leonine - Dionyza'uşağı * Emniyet Memuru * Pandar * Boult - Usağı * Antiochus'un Kızı * Dioniza - Cleon'un karısı * Thaisa - Simonides'in kızı * Marina - Pericles ve Thaisa'nin kızı * Likorida - Marina'nın dadısı * Genelev patronu * Asılzadeler, Şövalyeler, Kişizadeler, Denizciler, Korsanlar, Balıkçılar, ve Ulaklar. * Diyana * Koro olarak Gower Konu özeti 14. yüzyıl İngiliz şairi olan John Gower her perdeyi bir prolog ile açar.

I. Perde

Oyun Antakya Kralı olan Antiokus'un sarayında başlar. Kral çok zor bir bilmece hazırlamıştır; herhangi bir erkek bu bilmeceye doğru cevap verirse onu kızı ile evlendirecektir ama cevap yanlış ise idam edilecektir. Fenike'nin (şimdiki Lübnan'in) Sur (İngilizcesi Tyre) ( şehrinin genç prensi olan Perikles bu bilmeceden haberdar olur ve hemen cevabın ne olduğunu anlar. Buna göre Antiokus ile kızı arasında yakın cinsel ilişkiler (ensest ilişkileri) bulunmaktadır. Eğer Perikles bu gerçeği açıklarsa, idam edilmesi çok olasıdır; ama yanlış bir cevap verirse de idam edilecektir. Perikles bilmecenin cevabını bildigini ima eder, ama biraz daha uzun düşünmek için biraz zaman bekleme izini ister. Antiokus ona 40 gün daha düşünmesi için izin verir. Fakat arkasından kendisini öldürmek üzere bir kiralık katil de gönderir. Fakat Perikles şehirden kaçmıştır. Perikles Sur'a döner ve burada kendinin yakın arkadaşı ve danışmanı olan Helikanus'la görüşür. Helikanus'un cevabı Perikles'e hemen şehirden ayrılmasını tavsiye etmek olur, çünkü Perikles'in asıl vatanının nerede olduğunu bilen Antiokus'un hemen oraya bir diğer kiralık katil göndermesi çok olasıdır. Perikles Helikanus'u naibi olarak Sur'da bırakıp Tarsus'a gitmek üzere bir gemiye biner. Tarsus'da geniş açlık hüküm sürmektedir. Çok cömert olan Perikles şehrin hakimi olan Cleon ve karısı Dioniza'ya halka dağıtıp onları açlıktan kurtarmak üzere gemisinde bulunan zahireyi verir. Açlık sona erer ve Perikles Cleon ve Dioniza'nın çok büyük minnetarlık ifade eden sözlerini aldıktan sonra yoluna devam eder. I

I. Perde

Perikles'in gemisi bir fırtanaya yakalanır ve Pentapolis civarında karaya vurur. Bir grup fakir balıkçı Perikles'i kurtarır. Onlar Pentapolis Kralı olan Simonides'in ertesi gün bir turnuva tertip ettiğini ve bu turnuvanın birincisi ile kızı Thaisa'yi evlendireceğini anlatırlar. Bu sırada diğer bir balıkçı kazadan çıkarttığı Perikles'in zırhlı gömleğini getirir. Boylece Prens bu turnuvaya iştirak etmeye karar verir. Zırhı paslı olmakla beraber Perikles turnuvayı kazanır ve (Perikles'i çok çekici bulan) Thaisa ile evlenmeye hak kazanır. Simonedes once bu evliliğe karşıdır, ama sonradan Perikles'e yakınlık duyar ve evliliğe iznini verir. Bu sırada Sur'lu soylular Antiokus ve kızınin işledikleri enset sucu dolayısıyla bir araba gezisinde iken gökten inen bir yıldırımla çarpılıp yanıp kül olarak öldüklerini öğrenirler. Kendi prenslerinin uzun ayrılığından dolayı Sur soyluları Helikanus'a taç giyip kral olmasını teklif ederler. Fakat Helikanus arkadaşı Perikles'e sadık olup bunu red eder. Fakat onlar çok ısrar edince sonunda eğer soylular büyük bir arama yapip bunun sonunda Perikles'i bulmazlarsa kral olmayı kabul edeceğini bildirir. II

I. Perde

Soylular Perikles'i arayıp sormak icin etrafa mektuplar gönderirler ve bu mektuplardan biri Petapolis'te Perikles eline geçer. Perikles hamile olan karısı ile gemiyle Sur'a gitmeye karar alır. İçinde bulundukları gemi yine bir fırtanaya uğrar. Thaisa bu fırtana sırasında Marina adı verilen bir kız çocuk doğurur; fakat kendisi doğumdan sonra ölür. Gemiciler fırtanayı dindirmek için Thaisa'nin cesetinin denize atılmasını isterler ve Perikles buna hiç gönülsüz olmakla beraber, onların isteklerini kabul etmek zorunda kalır. Küçük kızı Marina'nın daha fazla deniz seyahatine dayanamıyacağını bildiği için Tarsus'da kızı ile gemiden ayrılır. Büyük bir şans eseri Thaisa'nin cesedinin içinde bulundugu tabut bir sihirbaz olan Cerimon'un yaşadığı yere yakın karaya vurur. Sihirbaz Thaisa'ya yendiden can verir. Thaisa kocası Perikles'in fırtınada kaybolup öldüğünü sanıp Diana tapınağı rahibesi olur. Perikles kızı Marina'yı Tarsus'ta Cleon ve Dioniza'ya bakımı için bırakıp Sur'a geri dönüp orada tekrar hükümdarlığa başlar.

I

V. Perde

Marina büyüyüp çok güzel bir kız olur. Cleon ve Dioniza'nin kızlarından daha güzel olduğu için Dioniza'nın kıskançlığı kurbanı olur; Dioniza onu öldürmeyi planlar. Fakat bu plan daha uygulanmadan korsanlar Marina'yı yakalayıp esir yapıp kaçırırlar. Korsanlar Marina'yı Midilli'de bir geneleve satarlar. Marina oranın sahiplerini fazilet aramaya kandrarak bakireligini korumayı başarır. Fakat hiç para getirmeyen ve bakireliği ile diğer sermayelerine 'kotü' örnek olan Marina'yı verimli kullanmak gereği ile onun adadaki genç kızlara öğretmenlik yapmasını sağlarlar. Marina müziği ve bunun gibi eğlencelere katkısıyla da çok ün kazanır. Bu arada Perikles kızını bulmak icin Tarsus'a geri döner. Simonedes ve karısı Marina'nın öldüğünü söylerler. Buna çok üzülen Perikles yine denize açılır.

V. Perde

Perikles'in Akdeniz ve Ege'de deniz yolculukları sonunda onu Midilli'ye getirir. Midilli hükümdarı Lysimakus onu eğlendirmek için Marina'yi çağırır. Perikles ve Marina birbirine acılı hikayelerin anlatırlarken hemen baba-kız olduklarını anlarlar. Sonra Perikles bir rüya görür ve rüyasında tanrıça Diyana ona Thaisa'nin rahibe bulunduğu tapınağın yerini söyler ve oraya gitmelerini ister. Boylece Perikles Thaisa'yi da bulur. Marina'ya çok kötü davranışları haberleri şehir halkına yayılınca Tarsus'lular Cleon ve Dioniza'ya isyan edip onları öldürürler. Marina Lysimakus ile evlenmeye hazırlanır. Kritik Bu oyunun bazı problemli tarafları olmakla beraber, modern sahnede oyun seyirciler tarafından beğenilmiş ve oyun defalarca tekrarlanmıştır. Fakat İngiliz tiyatro kritikleri ve edebiyat otoriteleri tarafından bu oyun yirminci yüzyıl ortasına kadar hiç sevilmemiş ve çeşitli yönlerden devamlı tenkit edilmiştir. İngiliz tiyatro yazarı Ben Jonson 1629da tiyatro seyircisinin beğenisini yermiş ve bu oyunu küflü olarak nitelemiştir. Buna başlıca neden kritiklerin Rönesans'la birlikte Aristo'nun klasik dram kriterlerinin kabul etmeleri ve özellikle 16.yüzyıldan sonra üç birlikler (zaman, mekan ve aksiyon birlikleri) prensiplerini tiyatro görüşleri için baştaçı etmeleridir. Perikles oyununda ise ayrı zamanlarda ayrı olaylar arka arkaya sıralanmaktadır, bu olaylar değişik mekanlarda geçmektedir ve aksiyon da daha çok gösteri niteliklidir. Bu nedenle Perikles kritiklerin genel olarak kabul ettikleri neoklasik stilde tiyatro eseri niteliğinde olmayıp bir Orta Çağlar eğlencesi tipde olduğu için, bu küflü olma sıfatı uygun görülmüştür. Bu oyunun edebiyatla uğraşanlar tarafından beğenilmemesinin bir diğer nedeni ise özellikle 18. yüzyıl İngiliz edebiyatında Shakespeare'in ve eserlerinin birer milli simge olarak görülmesine ve gösterilmesine başlanılmasıdır. Bu devirde, 16.yüzyıl Kraliçe Elizabeth İngiltere'si ülkenin büyüyüp genişlemesine bir başlangıç olarak bir mitolojik görüşle görülmeye başlanmıştı. Shakespeare İngiliz milliyetçiliğinin ve sömürgecilik siyasetinin bir elit simgesi olmuş ve İngilizlerin kendi edebiyatının ne kadar ortaçağlardan değişik modern olduğu, ne kadar neoklasik kurallara uyduğu, Shakespeare'nin eserleri (özellikle trajedileri ve tarihsel oyunları) mostra gibi kullanılarak, ifade edilmiştir. Perikles oyunu ise bu kriterlere uymadığı ve Shakespeare'in başka taraflarının bulduğunu gösterdiği için bir kenara itilmiş ve hatta 18. yüzyılda hazırlanan Shakespeare eserleri antolojilerine alınmamıştır. 19. yüzyılın genel kritik görüşlerini temsil için bir zamanlar en büyük İngiliz edebiyat kritiği sayılan Dowden'i ele alabiliriz. Dowden'e göre Periklesin çok garip şekilde Shakespeare'in diğer eserlerine kıyasla bir dram niteliği göstermemektedir. Ayrıca Dowden Kraliçe Viktorya çağının cinsel konulara karşı olan antipatisi nedeniyle bu oyunun 4.Perde'sini müstehçen bulmaktadır. Bu nedenlerle Dowden bu oyunun ya Shakespeare standartlarına uymadığını ya da ikinci derecede olan başka yazar tarafından hazırlanmış olabileceğini bildirir. Bu tutum 20. yüzyılda Kral Edward döneminde Birinci Dünya Savaşı sonuna kadar devam etmiştir. Fakat bir Elizabeth Çağı mitolojisine dayanan bir milli simge olan Shakespeare, yerini etap etap daha cok araştırmaya ve bilimsel inceleme esaslarına bağlı olan kritik çalışmalara bırakmıştır. Böylece Perikles oyunu da özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısında ktritikler tarafından hevesle kabul edilmeye başlanmıştır. Antiochus'un bilmecesi Türkçeye çeviriler * Pericles. Çev. Hamdi Koç. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, 1992. Dipnotlar Dışsal kaynaklar * [1] Wikisource'da Pericles, Prince of Tyre oyununun tüm metni (Erişim:22.12.2008). * [2]Pericles, Prince of Tyre HTML yazılımlı tüm metin (Erişim:22.12.2008). * [3] Pericles, Prince of Tyre Project Gutenberg düz tüm metin (Erişim:22.12.2008). * [4] Pericles, Prince of Tyre sahne endeksli ve araştırılabilir tüm metin (Erişim:22.12.2008).

Kaynaklar

Vikipedi

Bu konuda henüz görüş yok.
Görüş/mesaj gerekli.
Markdown kullanılabilir.

Perikles (oyun) Resimleri