24 Mayıs 1834 tarihinde Sultan İkinci Mahmud Hanın kızı Saliha Sultanın düğünü vesilesiyle taşrada bulunan vezirlerle alim ve eşraftan bazıları davet edilerek, Redif Teşkilatı konusunda istişari mahiyette görüşmeler yapıldı. Bunu ikinci ve üçüncü toplantılar takip etti. Bab-ı fetvada Kanunname okunup, kabul olundu ve padişahın iradesi alınarak 8 Temmuz 1834 tarihinde Redif Nizamnamesi yürürlüğe girdi. 28 Temmuz 6 Ağustos 1834 tarihli hükümlerle de durum Redif Teşkilatı kurulacak yerlerin vali, mutasarrıf ve diğer ilgililerine bildirildi.
Redif kuvvetlerinin alay ve merkezleri şu şekilde tanzim ve tespit edilmişti:
1. Hassa ordusu redif alayları: Merkezleri sıra ile İzmit, Bursa, İzmir, Aydın, Afyonkarahisar ve Isparta’da bulunan altı piyade alayı; Bursa, Aydın ve Isparta’da üç süvari alayı ve yine Isparta’da bir topçu alayı.
2. Dersaadet (İstanbul) ordusu redif alayları: MerkezleriEdirne, Bolu, Ankara, Çorum, Konya ve Kayseri’de altı piyade alayı; Bolu, Ankara ve Kayseri’de üç süvari alayı ile Çorum ve Edirne’de birer topçu alayı.
3. Rumeli redif alayları: Merkezleri Manastır, Selanik, Yanya, Üsküp, Sofya ve Şumnu’da altı piyade alayı.
4. Anadolu ordusu redif alayları: Merkezleri Sivas, Tokat, Harput (Elazığ), Erzurum, Diyarbakır ve Kars’ta altı piyade alayından kurulmuştu. Her dört ordudaki redif piyade alayları dörder taburluydular.
Dörder bölükten meydana gelen redif taburlarında başlangıçta 1308 nefer bulunması gerekmekte ve her bölüğün ilk üç onbaşısına 28, diğer dokuz onbaşısına ise 27’şer nefer isabet etmekteydi. Şubat 1835 tarihinde alınan bir kararla redif taburlarında bulunması gereken nefer sayısı 1200’e indirildi. Bu değişiklikle bölüklerde bulunan onbaşılar arasında eşitlik sağlandı. Böylece her onbaşıya 25 nefer verildi.
1836’da Redif Teşkilatında bazı yenilikler yapıldı. Redif süvari alayları teşkil edildi. 1869’da çıkarılan yeni bir kanuna göre muvazzaflık hizmet süresi dört yıla indirildi ve bir yıl muvazzaf ihtiyattan sonra, altı yıl sürecek bir rediflik hizmet dönemi esas kabul edildi. Rediflik süresi 1887’de sekiz yıla çıkarıldı.
Redif Teşkilatına kumanda edecek subaylar, muvazzaf ordu subaylarıyla aynı niteliklere sahip bulunuyorlardı. Ancak bunlar, rediflerin bulundukları yerleşim bölgelerinde sulh zamanında askerlik şubelerinde vazifelendirilmişlerdi. Redif teşkilatı 1912’de kaldırıldı.