Van Morrison
İngilizce Van Morrison kelimelerinin Portekizce karşılığı.s. Van Morrison (nascido em 1945) cantor e compositor da Irlanda do Norte
Onlar, Morrison'ın dadıları gibiydiler ve çocuğa büyük bir arkadaşlık ve destek göstermişlerdi. Sanatçı daha sonraları "Gloria"yı söylerken geçmiş güzel günleri düşünüyor olmalı. Özellikle de 'Tanrım, kendimi çok iyi hissetmemi sağlıyordu derken. (Rogan)'Morrison çocukluğunu geçirdiği, "Cyprus Avenue", Fitzroy, Hyndford Street, Sandy Row ve devam ettiği erkekler okulu olan Orangefield Lisesi gibi pek çok mekanı, bazıları çok ünlü olan şarkı sözlerinde kullandı. Mutlu ve içine kapanık çocukluğu, uzun kariyeri boyunca, nostaljik ve rengini arayan müzik yapmasının önemli etkenlerinden biri oldu. Babasının Nisan 1988'deki ölümünden sonra, Morrison, babasının hatırasını "Choppin' Wood" isimli şarkıyla yaşattı. Sanatçı bu şarkıyı sık sık konserlerinde de seslendirdi.
1960lar – Müzik kariyerindeki gelişmeler
Morrison, 17 yaşında iken The Monarchs isimli bir grupla Avrupa'yı turlamak üzere evi terk etti. Grupta daha sonraları "Clubsound"'u kuracak olan çocukluk arkadaşo George Jones da vardı. Belfast'e döndüklerinde The Monarchs dağıldı. Tekrar Geordie Sproule ile iletişime geçen Morrison, onunla ve gitarist Herbie Amstrong'la birlikte "Manhattan Showband"'de çalmaya başladı. Armstrong, Brian Rossi ve Golden Eagles'ı beğendiğini açıkladıktan sonra Morrison da onun bu fikrine katıldı ve iki müzisyen de gruba katıldılar. Grup bir saksafoncuya ihtiyaç duymadığı için ilk defa blues şarkıcısı pozisyonuna geçen Morrison, gruptan Maritime Hotel'de bir R&B Kulübü açmak için ayrıldı. Daha sonra ise kulüpte çalmaları için The Gamblers ile anlaştı ve gruba katıldı. Nisan 1964'te, Maritime'daki gösterilerinden hemen önce grubun ismini Them olarak değiştirdiler. "Them" ismi ellili yılların bir korku filminden alınmıştı. Morrison, gruptaki tek şarkı yazarı olduğundan grubun öne çıkan ismi oldu. Grubun listelere giren içlerinde "Gloria"'nın da bulunduğu bazı şarkıları oldu. "Gloria" daha sonraları içlerinde Patti Smith, The Doors, Jimi Hendrix, Shadows of Knight'ın da bulunduğu pek çok sanatçı/grup tarafından yorumlandı. Haziran 1966'da Them ünlü Whisky-a-Go-Go'da 3 hafta süreyle sahneye çıktı. Son haftalarında Jim Morrison ve The Doors da açılışta sahneye çıktılar. Van'in Jim'in sahne performansı geliştirmesi üzerindeki etkisini John Densmore kitabı "Riders On The Storm"'da şöyle anlattı: "Jim Morrison, adaşının sahnede yarattığı sanatı, gözle görülür kayıtsızlığını, zorlayıcı tehditkarlığını, şiiri rock beat'ine çevirmesini, hatta enstrumental aralarda bas davulun hizasında çömelmesini hızlıca öğrendi." Son gecelerinde, iki Morrison ve grupları birlikte "Gloria"'yı söylediler. Van ve Jim iyi arkadaş olmuşlardı ve çoğunlukla kardeş olduklarına dair şakalar yapıyorlardı. Morrison ve Them'in diğer elemanları, Decca Records'tan olan menajerleri Phil Solomon ile ABD'nin batı yakasında yapacakları turla ilgili, maddi sebepler dolayısıyla anlaşmazlığa düştüler. Bunun üzerine, Van, müzik işini bırakmaya karar vererek, Belfast'e döndü. Them'in bir kere yapımcılığını üstlenmiş olan Bert Berns sanatçıyı New York'a dönmeye ve orada Bang Records adına bir solo kayıt yapmaya ikna etti. Morrison'ın bu dönemde kaydedilmiş şarkılarının içinde yer alan "Brown Eyed Girl" 1967'de ABD listelerinde 10 numaraya kadar yükseldi. Şarkının ilk ismi tuhaf bir şekilde "Brown skinned girl" idi. Şarkının ana kayıtlarında davulcu Gary Chester çaldı. Bu kayıt günleri sonucunda ortaya çıkan albümün ismi Blowin' Your Mind! oldu. Van Morrison, albümün çıkışı ile ilgili bilgilendirilmediğini, bir arkadaşının arayıp albümünü aldığını söylemesi üzerine haberi olduğunu söyledi. 1973'te Donal Corvin ile yaptığı röportajda ise konuyla ilgili şu açıklamayı yaptı: "Bu albüm beni mutlu etmedi. Çalacak grubu ve melodileri Bert ayarladı. Benim daha farklı fikirlerim vardı." Bu kayıtlar daha sonraları Bang tarafından farklı isimlerle yeniden yayınlandı. Son olarak 1991 yılında, Bang Masters ismiyle çıktı. Bu derlemede "Brown Eyed Girl"ün alternatif bir versiyonu ve "Beside You" ile "Madame George"un eski versiyonları da yer aldı. 1967'de Berns'ün ölümünden sonra, Morrison Berns'ün dul eşi ile New York'ta herhangi bir kayıt yapmamak ve konser vermemek üzere antlaşma imzaladı. 1991'de yayınlanan şarkısı "Big Time Operators" sanatçının New York müzik endüstrisi ile bu dönemde yaşadığı problemleri anlatır. Daha sonra, Boston'a taşındı. Orada kısa zaman içinde kişisel ve finansal problemlerle karşılaştı. Yine de ayakta durmayı başaran Morrison, Warner Bros Records'ta yeni şarkılar kaydetmeye başladı. Warner Bros, sanatçının Bang Records'ta olan haklarını satın aldı. Warner Bros'tan çıkardığı ilk albüm Astral Weeks kimilerince sanatçının en iyi çalışması kabul edilir. Morrison: "Astral Weeks çıktığında gerçekten açtım." açıklamasını yapmıştı. Albümün 1968'teki çıkışından sonra eleştirmenlerden çok iyi tepkiler almasına rağmen halktan aldığı tepkiler farklı farklıydı. Bugüne kadar, sınıflandırılamayan albüm, hipnotize edici, derin düşüncelere sürükleyen ve benzersiz bir müzikal güce sahip olarak tanımlandı. Fransız izlenimciliği ve mistik Kelt şiirleri ile karşılaştırıldı. 2004 yılında Rolling Stone Dergisi'nde çıkan albümle ilgili bir eleştiri şöyle başlıyordu: "Çıkışının üzerinden 35 sene geçmiş olmasına rağmen "Astral Weeks"'in güzelliği hala bilmece gibi. Basitliğe meydan okuyor." Büyük ihtimalle rock tarihindeki en bilinen eleştiri yazısı da müzik yazarı Lester Bang'in Astral Weeksin hayatı üzerindeki etkisini anlattığı makalesidir. Albüm ayrıca otoriteler tarafından yapılan tüm zamanların en iyi albümlerinde listelerinde çoğunlukla yer bulur. 1995'te Mojo Dergisinin hazırladığı "En iyi 100 albüm" listesinde Astral Weeks iki numarada yer aldı. 2003'te Rolling Stone tarafından hazırlanan "Tüm zamanların en iyi 500 albümü" albümü listesinde ise 19. sıradaydı.1970ler – Amerikan Rüyası
Morrison, 1970'de Woodstock, New York'a taşında ve bir sonraki albümü olan "Moondance"'i çıkardı. Albüm, Billboard dergisinin listelerinde 29 numaraya kadar çıktı. Albümün tarzı Astral Weeks ile tamamen zıddı. Astral Weeks'in kederli ve hassas havasına karşılık Moondance iyimser ve neşeli bir yapıdaydı. Albüme ismini veren şarkı ABD'de single olarak 1977'ye dek çıkmamasına rağmen pek çok radyoda çalındı. "Into the Mystic" de sonraki senelerde çok sevilen bir parça oldu. Single olarak çıkan "Come Running" ABD'nin ilk 40 listesine girmeyi başardı. Moondance, iyi ve takdir gören eleştiriler aldı. Müzik eleştirmenleri Lester Bangs ve Greil Marcus Rolling Stone Dergisi'nde albüme tam sayfa ayırdılar ve Morrison'ın bilincinin dikkat çekici bir hayalgücüne sahip olduğunu vurguladılar. Moondance Rolling Stone Dergisi'nin "Tüm zamanların en iyi 500 albümü" listesinde 65. sırada yer aldı. Mart 2007'de ise albüm "Rock and Roll Hall of Fame"in "Nihai 200" listesinde 72 sırada yer aldı. Morrison, bundan sonraki senelerde, içlerinde yine 1970'de çıkardığı ikinci bir albümün de bulunduğu pek çok takdir gören albüm çıkardı. His Band and the Street Choir, "Moondance"'e göre daha bağımsız ve rahat bir yapıya sahipti fakat eleştirmen Jon Landau'ya göre "Moondance"'in sahip olduğu kusursuzluğa sahip değildi. Albümün hit parçası "Domino" idi. 1971'de ailesi ile birlikte Kaliforniya, Fairfax'te tepeüstünde bir eve taşındı ve bir diğer popüler albümü olan "Tupelo Honey"'i yayınladı. Albümün hit şarkısı "Wild Night" idi ve country tarzındaydı. Albüm bir başka country tarzında olan "Moonshine Whiskey" isimli şarkıyla son buluyordu. Morrison, albüme başlarken niyetinin tamamen country tarzında bir albüm yapmak olduğunu açıkladı. Yardımcı yapımcılığını üstlenen Ted Templeman, Morrison'ın müzisyen, albüm yapımcısı ve düzenleyici olarak yeteneğinden çok etkilendiğini söyledikten sonra "Bir daha Van ile bana iki milyon dolar da önerse çalışmak istemem. Çalıştığımız üç albüm boyunca on yıl yaşlandım." itirafında bulundu. 1972'de çıkardığı Saint Dominic's Preview albümü ile önceki üç albümünün erişilebilir tarzından uzaklaşıp, tıpkı "Astral Weeks"'de olduğu gibi daha cesur, maceracı ve derin düşüncelerle dolu görünüşe büründü. İki farklı tarz müziği birleştirmesi, bu albüme, önceki albümlerinde olmayan birçok yönlülük kazandırdı. İki şarkısı ("Jackie Wilson Said (I'm in Heaven When You Smile)" ve "Redwood Tree") Hot 100 listelerine girdi. "Listen to the Lion" ve "Almost Independence Day" ise 10 ve 11 dakikalık şarkılardı ve "Astral Weeks"'ten beri duyulmayan şiirsel betimlemeler içeriyorlardı. 1972 yılı içinde neredeyse 10 senedir sahneye çıkıyor olmasına rağmen, sahne korkusu yaşamaya başladı. Kariyerinin önceki yıllarında yüzlerce kişiye seslenirken artık binlerce kişiye seslenmesinin bu korkuda etken olduğu söylenebilir. Sahnede sinirli hareketler yapmaya başlayan Morrison, dinleyicilerle göz kontağı kurmakta da zorluklar yaşıyordu. Bir keresinde, bir röportajında "Şarkı söylemeyi seviyorum ama sahnedeyken bazı zamanlar oluyor ki orada değil de dışarıda olmak için kıvranıyorum." açıklamasını yaptı. Müziğe bir süre ara verdikten sonra, yeteneklerini yeniden kazanabilmek için, küçük dinleyici kitlelerinin olduğu kulüplerde sahneye çıkmaya başladı. Bunun hemen ardından "The Caledonia Soul Orchestra" isimli bir grup kurarak, grupla birlikte üç aylık bir Amerika Birleşik Devletleri turnesine çıktı. Canlı albümleri It's Too Late to Stop Now bu turne sırasında kaydedildi. Albüm rock tarihinin en iyi canlı albümlerinden biri olarak kabul edilir. Albümü kaydettikten kısa bir süre sonra Morrison, Caledonia Soul Orchestra'da yeniden yapılanmaya gitti ve grubu küçültüerek ismine Caledonia Soul Express koydu. Sanatçının ailesi de seneler boyunca, Fairfax-Kaliforniya'da Caledonia Records isminde bir plak mağazasının sahibiydi. Sanatçı, 1973'te, beş yıllık karısı aktris ve model Janet (Planet) Rigsbee'den boşandı. Bu evlilikten olan kızı, şarkıcı ve besteci Shana Morrison, babasının pek çok konserinde sahneye çıktı. 1994'teki A Night in San Francisco ve 1995'teki Days Like This konserlerinde baba-kız düet yaptılar. Morrison'ın 1973'te çıkardığı Hard Nose the Highway albümü genellikle olumsuz eleştiriler aldı. Albümde kayda değer tek şarkı olarak, çok popüler de olan "Warm Love" bulundu. Buna rağmen, Rolling Stone Dergisi eleştirmeni, albümle ilgili yazısını "Hard Nose the Highway, psikolojik olarak kompleks, müzikal olarak istikrarsız ve sözleri mükemmel" olarak bitirdi. Müzisyenin bir sonraki albümü çok içe dönük ve dokunaklı bir albüm olan 1974'te çıkan Veedon Fleece oldu. Çıktığı zamanda çok ilgi çekmeyen çalışma, yıllar geçtikçe değer kazandı. Şu günlerde ise sanatçının en başarılı albümlerinden biri kabul ediliyor. Morrison, bu albümün ardından üç yıl boyunca başka bir albüm çıkarmadı. Bir röportajda, hiç dinlenmeden, sürekli müzikle uğraşarak geçen yılların ardından müzikten tamamen uzaklaşmayı, hatta aylarca dinlemek bile istemediğini açıkladı. Yazarlıkta bir tıkanma yaşayan ve bunun acısını çeken Morrison, daha sonraları, kendi iyiliği için, o dönem müzik işini ciddi olarak bırakmayı düşündüğünü itiraf etti. Bu sıkıntılı dönem boyunca yalnız kalmayı tercih etti ve şarkılarından uzakta yaşadı. Yeni albümü piyasaya çıkmaya hazır olduğunda albüme Mechanical Bliss (Mekanik Saadet), Naked in the Jungle (Ormanda Çıplak) ve Stiff Upper Lip (Sert üst Dudak) gibi mizahi isimler vermeyi düşündüler. Morrison konuyla ilgili olarak projede doğaçlama müzikten daha fazla bir şey yapmadıklarını söyledi. 1976'nın Şükran Gününde, Morrison The Band'in veda konserinde şarkı söyledi. Bu performans aynı zamanda sanatçının uzun bir aradan sonra sahnelere dönüşünün habercisiydi. Son dakikaya kadar sahneye çıkıp çıkmamakta kararsız kalan Morrison, ismini anons ettiklerinde dahi yerinden kımıldamadı. Menajeri olan Harvey Goldsmith, sanatçıyı, kelimenin tam anlamı ile tekmeleyerek sahneye ittiğini açıkladı. Müzisyenin, The Band ile ilişkileri hem Woodstock hem de sahne korkusu tecrübesi paylaştıkları için iyiydi. Konserde, Van içlerinde, 1970 yılı albümü Moondance'de yer alan Caravan'ın da yer aldığı iki parça seslendirdi. All Movie Guide'ın yorumu: "Heyecanlandırıcı bir performans" oldu. Konser, Martin Scorsese'nin 1978 yapımı filmi "The Last Waltz"'e temel oluşturdu. The Band ile olan işbirliği sırasında, daha sonraları hayranları tarafından çok benimsenen iki lakap sahibi oldu: "Belfast Cowboy" (Belfast Kovboyu) ve "Van The Man". Robbie Robertson ve Richard Manuel ile birlikte yazdığı "4% Pantomime" isimli şarkıda düet yaparlarken, Richard Manuel, Van'i "Oh, Belfast Cowboy" olarak çağırdı. Bu lakap The Band'in albümü "Cahoots"'da da duyulabilir. "Caravan"'i söyledikten sonra sahneyi terk ederken ise Robbie tarafından "Van The Man!" diye anons edildi. Morrison, 1977'de A Period of Transition albümünü yayınladı. Bu albümde "The Last Waltz"'de de yer alan Dr. John ile çalıştı. Ilımlı eleştiriler alan çalışma, Van'in şarkı üretmesinde bereketli bir dönemin de başlangıcı oldu. Müzisyen, bir sonraki sene Wavelength albümünü yayınladı. Kariyerinde en hızlı satılan albümü olan Wavelength ile kısa zamanda Altın Plak kazandı. Albümle aynı ismi taşıyan parça listelere 42 numaradan girdi. Açılış parçası olan Kingdom ise sanatçının Yehova Gönüllüleri çevresinde geçen kendi çocukluğuna ait anıları içerir. Bu şarkı aynı zamanda Morrison'ın bir sonraki albümü "Into the Music"'de olacak dini dönüşün habercisi gibidir. 1979'da çıkan Into the Music, sanatçının "Astral Weeks"'ten sonra çıkardığı başyapıt kabul edildi. Bu albümde ilk defa müziğin ateşleyici gücüne dokunduran Morrison, daha sonraları bu yolda devam etti. Albümde yer alan "Bright Side of the Road", 1996'da vizyona giren "Michael"'ın da film müziği olmuş neşeli, coşkulu bir parçadır.1980'ler – Avrupa'ya ve maneviyata dönüş
Morrison, bir sonraki albümünde, ilham perisinin peşi sıra daha önce denenmemiş çalışmalar yaptı ve böylece ilk defa acımasız eleştirilere hedef oldu. Morrison 1980'de bir grup müzisyenle birlikte Fransız Alpleri'ndeki Super Bear stüdyosuna gitti. Eski bir manastır olan bu stüdyoda Astral Weeks'ten sonraki "en cesur ve sınıflandırılamaz" albümünü kaydetti. Common One isimli bu albüm farklı uzunluktaki altı parçadan oluşuyordu. En uzun şarkı olan Summertime in England on beş buçuk dakika sürüyordu ve "Can you feel the silence? (Sessizliği hissedebiliyor musun?)" sözleriyle bitiyordu. NME dergisinden Graham Locke albüm için "çok büyük ölçüde kendini beğenmiş ve duygusuz; bitmeyen, anlamsız, ruhaniliği ümitsiz bir egoizm ile bıçaklayan bir çalışma" yorumunu yaptı. Önceki yazılarında her zaman Morrison'ı öven Greil Marcus bile "Van olması gerektiğine inandığı gizemli şair gibi davranmaya çalışmış" dedi. Morrison, albümün ticari olmadığı konusunda ısrarlıydı. Biyografi yazarı Clinton Heylin'in ise yorumu şuydu: "Bu albümden sonra bir daha tutkulu bir şeyler yapmaya çalışmadı. Bundan böyle her türlü radikal fikir ticari düşüncelerle yumuşatıldı." Bu albümü takip eden "Summertime in England"'ın başarısı, bu albümün bir daha değerlendirilmesine sebep oldu ve bazı şarkılar canlı performanslarda söylenmeye başlandı. Lester Bangs, 1982 yılında, "Van, öyle olmadığını düşünse bile ruhani bir müzik yapıyordu ve biz rock müzik eleştirmenleri her zaman yaptığımız hataya düşüp sözlere çok önem veriyorduk." diye yazdı. 1981'de, iki sene önce İrlanda'daki bir konserinde kaydedilmiş Van Morrison in Ireland videosu yayınlandı. Bu konserde Wavelength albümünü yaptığı grupla birlikte sahne aldı. Konserde ayrıca 1979 çıkışlı albümü "Into the Music"'de birlikte çalıştığı kemanist Toni Marcus ile çaldıkları bir bölüm de vardı. Konserde "Wavelength"'ten iki parça vardı: Albüme ismini veren Wavelength ve Checking It Out. Bu iki şarkı haricindeki bütün şarkılar en az yedi sene önce kaydedilmişlerdi: "Saint Dominic's Preview" ve Morrison'ın Them'le birlikteyken kaydettiği "Don't Look Back" ve "Gloria". Müzisyenin bir sonraki albümü Beautiful Vision 1982'de yayınlandı. Bu albümle sanatçı Belfastli köklerine geri döndü. Hem eleştirmenlerden hem de dinleyicilerden iyi eleştiriler alan bu albümün popüler parçası "Cleaning Windows" oldu. Bu şarkıda Morrison, okulu terk ettikten sonraki ilk işi olan cam siliciliğini anlatıyordu. Albümde yer alan "Vanlose Stairway", "She Gives Me Religion", ve enstrümantel "Scandinavia" parçalarında Morrison piyano çaldı. 1973 ya da 1974'te alkolü bırakmış olan şarkıcı, arkadaşlarının söylediğine göre, bu albümün çıktığı dönemde, günde galonlarca kahve tüketiyordu. Ve fakat sanatçı, seksenlerin sonunda babasını kaybettiğinde yeniden alkole dönecekti. Seksenlerin başında Morrison Avrupa'ya geri taşındı. İlk ikametgahı ise Londra'daki Notting Hill Gate oldu. Daha sonraları Bath'e taşınan sanatçı, orada Wool Hall Stüdyolarını satın aldı. Orada geçirdiği her günde ürettiği müzik için daha fazla çaba sarfetmeye ve kontrolü tamamen eline almaya başladı. Sanatçının 1980'ler boyunca ürettiği müziklerin temaları da ruhani ve inançla ilgili olmaya devam etti. Inarticulate Speech of the Heart isimli, 1983 yılında çıkardığı albümde scientology akımı kurucusu olan L. Ron Hubbard'a özel bir teşekkür vardı. Fakat, Morrison, 18 ay boyunca Scientology kurslarına katıldıktan sonra bu inançtan vazgeçti. 1985 yılında yeni bir albüm yayınladı: A Sense Of Wonder. Bu albümün açılış parçası "Tore Down a la Rimbaud" idi. Morrison, 1974'te yazma sıkıntısı yaşadığı günlerde Rimbaud hakkında okuduğunu açıkladı. Bu şarkıyı ise sekiz sene boyunca düşünmüş ve ancak tamamlayabilmişti. Yine 1985'te, Liam Neeson'ın başrolünü oynadığı sinema filmi "Lamb"'in müziklerini yaptı. Morrison, 1986'da, No Guru, No Method, No Teacher isimli yeni bir albüm çıkardı. Bu albüm, sanatçının, akıl ve vücudu arasındaki ayrımı bitirmek için müziği kullanma isteğine bir kanıt gibiydi. Kayıtlar sırasında, Morrison'ın karakteristik derinden gelen hırıltılı sesi en görkemli halindeydi ve bu albüm Astral Weeks albümü günlerinden sonraki en cesur akustik düzenlemelere sahipti. Çalışmayla ilgili pek çok olumlu eleştiri geldi. Albümde, sonraları popüler bir konser şarkısı olan "In the Garden" da vardı. Bu şarkı Morrison'a göre "kendine transaldantal meditasyonu temel alan bir tür meditasyon süreci formu"ydu. Albüme ismini verirken, medyanın kendisini yerleştirdiği Scientology gibi akımlardan uzak olduğu mesajını vermek istiyordu. Observer'dan Anthony Denselow'u yaptığı röportajda, gazeteciye şu açıklamayı yaptı:Hakkımda pek çok yalan haber çıkartıldı. Bu albümün ismiyle kendi pozisyonumu tanımlıyorum. Herhangi bir organizasyona girmedim, girmeyi planlamıyorum da. Herhangi bir gurudan etkilenmiş değilim, herhangi bir yola girmiş değilim ve gurunun ne demek olduğunu bilmeyen insanlar için açıklamak isterim ki, herhangi bir öğretmene/yol göstericiye de sahip değilim.Mayıs 1986'da, Dublin'de, o günlerde İrlanda'da büyümekte olan işsizlik problemine dikkat çekmek için bir yardım konserine katıldı. O güne kadar İrlanda'da düzenlenmiş bu en kalabalık konsere Morrison haricinde Elvis Costello, Christy Moore ve U2 gibi otuza yakın grup ve müzisyen katıldı. "No Guru" albümünü yayınladıktan sonra, sanatçının müziği daha az cesur bir hal aldı. Yetişkin dinleyicilere hitap eden bu müzik tarzı 1987'de çıkardığı Poetic Champions Compose albümünde de devam etti. Poetic Champions Compose, Morrison'ın seksenlerde kaydettiği en parlak albümlerden biri kabul edilir. Bu albümdeki Someone Like You isimli romantik parça pek çok sinema filminde kullanıldı. Bu filmler arasında 1995 yapımı "French Kiss" (Fransız Öpücüğü), 2001 yapımı Someone Like You ve gene 2001 yapımı Bridget Jones's Diary (Bridget Jones'un Günlüğü) sayılabilir. 1988 yılında, İrlandalı grup The Chieftains ile birlikte Irish Heartbeat isimli bir albüm çıkarttı. Dinleyiciler tarafından sevilen albüm, iyi bir satış rakamına ulaştı. Bu albümdeki şarkılarda Morrison'ın geleneksel Irlanda şarkıları üzerindeki vokal gücü fark edilebilir. 1983 yılında, Inarticulate Speech of the Heart isimli albümünde seslendirdiği "Irish Heartbeat" isimli şarkıyı bu albümde bir kez daha İrlandalı Chieftains ile söyleyince yorumu daha da güçlendi. Morrison, bu albümde bateri de çaldı. 1989 yılında, Morrison, bir önceki albümüne göre daha fazla satış rakamlarına ulaşan Avalon Sunset ismindeki albümünü çıkarttı. Albüm, müzisyenin, Cliff Richard'la yaptığı ve çok popüler olan "Whenever God Shines His Light" isimli şarkıyı ve yine bir başka hit olan parça olan "Have I Told You Lately"'i içinde barındırıyordu. "Have I Told You Lately" ile ilgili "Dünyevi aşkı tanrı için olan aşka dönüştürüyor" gibi yorumlar da yapıldı. Bu çalışma, Morrison'ın en ruhani albümü kabul edildi. Buna rağmen albümde, "Daring Night" gibi tensel mesajlar içeren bir şarkı vardı. Daring Night ile ilgili Brian Hinton "Kilise orgu ve tonundaki kibar iniş çıkışlara rağmen tamamen ateşli bir seks hakkında" yorumunu yaptı. Bu şarkı, sanatçının zihninin erotik ve dini temalarla dolu olmasına da kanıttır. Şarkının sonlarında tempoyu düşürmesi rahatça fark edilebilir. Tempodaki bu düşüş Van'in müziğin spontane olması gerektiği inancınını gösterir.
1990lar – Tanınma ve işbirliği
Morrison 1990'da The Best of Van Morrison albümünü çıkarttı ve bu albümden elde ettiği geliri Avalon Sunset albümünü çıkartmak için sermaye olarak kullandı. Her ne kadar 1967'de çıkardığı toplama şarkılardan oluşan albümünün ismi de "Best of" olarak geçse de bu albüm Morrison'ın kariyerindeki ilk "Best of" çalışması olarak bilinir. Genellikle hit olmuş şarkılarından oluşan, içindeki parçaları bizzat müzisyenin seçtiği albüm senenin yarısında Britanya listelerinde kalmayı başardı ve Allmusic'in yorumu "kariyeri boyunca en çok satan albümü" şeklinde oldu. Aynı yıl Enlightenment' isimli başka bir albüm daha yayınladı. Bu albüm, ilk olarak 10 sene önce kaydedilmiş, hit single "Real Real Gone"'ı da içeriyordu. Morrison, 1990'da ayrıca, kariyerindeki ikinci videoyu çıkardı:Van Morrison The Concert. 1989'da New York'ta kaydedilen konser, iki özel konuk da içeriyordu. Uzun yıllardır sanatçının dostları olan Mose Allison ve John Lee Hooker kendi şarkılarını seslendirdiler. Videoda çoğunlukla müzisyenin son iki albümünden çalışmalar yer aldı. Hem "Avalon Sunset"'ten hem de "Irish Heartbeat"'ten dört şarkı vardı. 21 Temmuz 1990'da, Morrison pek çok başka misafir sanatçıyla beraber, Roger Waters'ın Berlin'deki The Wall konserine katıldı. Bu konserde izleyici sayısı 300.000 ile yarım milyon arasında idi ve konser televizyondan canlı yayınlandı. Morrison, bu konserde, Roger Water ve The Band'den arkadaşları Levon Helm, Garth Hudson ve Rick Danko ile birlikte Comfortably Numb'ı söyledi. Konserin sonunda da tüm diğer katılımcılarla birlikte "The Tide is Turning"'i seslendirdi. 1991 yılının Mart ayında BBC2 televizyon kanalı Morrison'ın kariyerini özetleyen "One Irish Rover" isimli bir televizyon programı yayınlamaya başladı. Film, Van Morrison ve Bob Dylan'ın Atina'da yaptıkları bir düet ile başlıyordu. İki sanatçı toplam üç şarkıda düet yaptılar: "Crazy Love", "Foreign Window" ve "One Irish Rover". Televizyonda yayınlanan bir başka Van Morrison belgeseli ise Channel 4'da yayınlanan Without Walls oldu. Bu belgesel diğerinden birkaç gün sonra yayınlandı. Programda Morrison'ın İrlandalı şairler Michael Longley, Seamus Deane ve John Montague ile olan sohbeti yer aldı. Şairler ve Morrison şiir, müzik ve mistisizm arasındaki ilişkiyi tartıştılar. Yine 1991 yılında, Morrison Tom Jones'un yeni albümü "Carrying a Torch" için albüme ismini veren parça da dahil olmak üzere dört şarkı besteledi. Tom Jones, sanatçının kendisine, şarkıyı besteleyip kaydettikten sonra "Bu şarkı Tom Jones için" diye düşündüğünü söylediğini açıkladı. Morrison, daha sonra bu şarkıyı, 1991'de çıkardığı duble albüm olan "Hymns to the Silence"'a da aldı. Ocak 1993'ta Rock and Roll Hall of Fame'e kabul edilen Morrison, kendi kabul törenine katılmayan ilk sanatçı oldu. The Band'den Robbie Robertson onun yerine ödülünü aldı. Törende, Counting Crows sanatçının "Caravan" isimli parçasını seslendirdiler. 1990'ların ortasına gelirken, Morrison'ın müzik kariyeri de 30. senesine gelmişti. Kariyeri boyunca İngiltere'de ilk beşe girmiş albümler çıkartmış, tüm biletleri tükenen konserler vermiş ve toplum tarafından tanınma ve takdir yaşamıştı. Ocak 1993'te The Best of Van Morrison Volume Two isimli bir toplama albüm daha yayınlayan sanatçı, aynı yıl yayınladığı Too Long in Exile ile gene İngiltere'nin en iyi beş listesine girdi. 14 Şubat 1994'te, Britanya müziğine yaptığı katkılardan ötürü Brit ödülü aldı. Morrison, 30 Kasım 1995'te, Amerika Birleşik Devletleri başkanı Bill Clinton'ın Kuzey İrlanda'da Belfast'i ziyareti sırasında sayıları 60.000 ile 80.000 arasında değişen izleyici kitlesine konser verdi. Şarkısı "Day Like This", Kuzey İrlanda'daki barış hareketinin simgelerinden biri oldu. 14 Haziran 1996'da, İngiltere kraliçesi 2. Elizabeth, Buckingham Sarayı'nda sanatçıya müziğe olan katkılarından ötürü şövalyelik ünvanı verdi. 1997'de, The Healing Game albümünü çıkardı. Bir sonraki sene ise önceden kaydettiği ve fakat yayınlamadığı şarkılardan oluşan "The Philosopher's Stone" isimli iki disklik bir albümü dinleyenlerine sundu. Bundan sonra ise 1999 yılında "Back on Top" isimli, 1978'den sonra ilk defa ABD listelerine girebilen bir albüm çıkardı. Eylül 1999'da Morrison, yeni açılmış olan Irish Music Hall of Fame'e kabul edilen ilk müzisyen oldu. Bob Geldof Morrison'ı ödül vermek üzere çağırırken, sanatçıyı: "İrlanda müziğinde tek bir dahi var. O da Van Morrison" diyerek sundu. Niall Stokes bu konuyla ilgili şöyle konuştu:Van Morrison İrlanda'nın yaşayan en büyük efsanesidir, çok derin ve inanılmaz güzellikte işler çıkartan yaratıcı bir güçtür.Bu dönemde Morrison, birbirinin zıttı kariyerler yapan iki vokalle yakın çalışmaya girdi: Georgie Fame ve Brian Kennedy. Daha önceleri ara sıra Morrison ile çalışmış olan Fame, onun için vokal yaptı ve klavye çaldı. Brian Kennedy ise hem stüdyoda hem de canlı performanslarda Morrison'ın sesini tamamladı. Milenyuma yaklaşırken, sahnede yaptığı işbirlikleri, albüm kayıtlarına da yansıdı. 1995 yılında, İrlandalı folk grubu The Chieftains ile The Long Black Veil isimli bir albüm kaydetti. 1996 yılında, bu albümde The Chieftains ile birlikte tekrar seslendirdiği, "Have I told you lately" isimli şarkısıyla Grammy kazandılar. 1997 yılında ise blues efsanesi olan John Lee Hooker'ın albümü "Don't Look Back"'in yapımcılığını üstlendi ve pek çok şarkıya destek verdi. Bu albüm, 1998 yılında, En iyi blues albümü kategorisinde Grammy kazandı. Albümle aynı ismi taşıyan, Morrison-Hooker düeti olan "Don't Look Back" isimli şarkıyla da Hooker ve Morrison Grammy aldılar. Morrison, ayrıca, Tom Jones'un 1999 yılında çıkardığı "Reload" albümüne de destek oldu ve Jones ile birlikte "Sometimes we cry" isimli şarkıda düet yaptı. Son olarak, 2000 yılında "Mark Knopfler"'in "Sailing to Philadelphia"'da vokal yaptı.