Ad Vietnamca 'Altın Mutluluk' anlamına gelir. Savaşa rağmen mutlu bir çocukluğu olmuştur. Köyü Amerikan savaş uçaklarının attığı napalm bombalanana kadar. Çocuklarla birlikte kaçarken iki kardeşi yanarak ölmüştür. Hayatta kalmayı başaran Kim, savaşın sembolü olmuştur.
Hayatı
Kim, köyü bombalandıktan sonra 14 ay hastanede kaldı. Vücudunun yarısından fazlasında üçüncü derecede yanık vardı ve doktorlar yaşayacağını sanmıyordu. Dayanılmaz acılar çekiyordu. Çenesi ile göğsü birbirine kaynamıştı ve sol eli kemiğe kadar yanmıştı. Annesi başucundaydı, San Francisco'dan Dr. Mark Gorney küçük kızı kurtarmaya çalışıyordu. Kim, doktor olmaya karar verdi. İki yıl sonra köyüne döndü.Tıp eğitimi görürken 1982 yılında 'fotoğraftaki kızı' bulmak isteyen Hollandalı bir gazetecinin isteği üzerine Vietnam yetkilileri Kim'i buldu. Kim, gazetecilerin ilgi odağı oldu ve kısa zamanda bundan bunaldı. Bu gelişmeler üzerine Vietnam hükümetinin isteğiyle tıp öğrenimini yarıda bıraktı. 'Savaşın simgesi' olarak hükümetin daha fazla işine yarayacaktı. Nihayet 1986'da, Vietnam yetkililerinin gözetimi altında, Küba'da eğitimini sürdürmesine izin verildi. Ancak sağlık sorunları nedeniyle eğitimi tamamlayamadı. Küba'daki eğitimi sırasında tanıştığı Bui Huy Toan ile 1992'de evlendi.
2003 yılında Newfoundland, Gander'de , havaalanında yakıt almakta olan Moskova - Küba seferini yapan uçaktan inerek kocasıyla birlikte Kanada'ya sığınmak istediğini söyledi.
Günümüzde Kanada'da yaşayan Kim, özellikle savaş kurbanlarına hoşgörü, barış mesajları iletme misyonunu üstlenmiştir. 1994'ten bu yana UNESCO İyi Niyet elçisidir.
1977'de Chicago'da, daha sonra Kanada'da kurulan Kim Phuc'un adını taşıyan Kim Vakfı, çocuk savaş kurbanlarını iyileştirmek için hizmet vermektedir.
Fotoğraf; Çıplak Kız
Sağ kalan çocuklar, elbiseleri, saçları, vücutları yanık içinde, çığlıklar atarak kaçışırken, foto-muhabiri Nick Ut kendisine Pulitzer Ödülüü getirecek olan bu kareyi çekti.
Vietnam'da 3 defa yaralanan fotoğrafçı Ut, daha sonra Tokyo, Güney Kore ve Hanoi'de Associated Press (AP) için çalışmaya devam etmiştir. Halen AP'nin Los Angeles bürsosunda çalışmaktadır ve artık Kanada'da yaşayan Kim ile bağlantısını hiç kesmemiştir.
Fotoğrafçı Nick Ut
Kim çok kötü görünüyordu, öleceğini düşündüm.
O gün, pekçok fotoğraf çekmiştim ve kasabadan ayrılmak üzereydim. Tam o sırada iki uçak gördüm. Her iki uçak da dörder tane napalm bombası attı.
Beş dakika sonra yardım çığlıkları atan insanlar koşmaya, kaçmaya başladılar.
Kim beni gördüğü anda, Vietnamca, bana su verin. Yanıyorum, kavruluyorum diye bağırmaya başladı.
Ona biraz su verdim ve yardım edeceğimi söyledim. Onu arabama alıp yaklaşık 15 kilometre ötedeki hastaneye götürdüm.
Hastane ölen ya da ölmek üzere olan Vietnamlılar'la, askerlerle doluydu. Kimse çocuklarla ilgilenmiyordu.
Gazeteci olduğumu söyledim. Kim'in ölmesini istemediğimi haykırdım.
Yardım ettiler...
Veteran's Day - Gaziler Günü'nde yaptığı konuşma
Vietnam savaşından kurtulan askerlerin katıldığı anma töreninde Kim Phuc'un yaptığı konuşmanın çevirisi...
11 Kasım 1996 Washington DC
Bugün burada sizlerle olmaktan çok mutluyum. Bana bu özel günde (Veterans’ Day – yani Vietnam’da kurtulan askerlerin buluşma gününde) sizinle birlikte olma ve konuşma fırsatı verdiğiniz için teşekkür ederim.
Bildiğiniz gibi ben Napalm Ateşi'nden kaçan küçük kızım. Şimdi savaştan konuşacak değilim çünkü tarihi değiştiremem.
Sizden sadece savaşın trajedisini hatırlamanızı ve bu sayede dünya üzerindeki kavgaları ve insanların birbirini öldürmelerini durdurmak için bir şeyler yapmanızı istiyorum.
Maddi ve manevi olarak bir çok acı yaşadim. Bazı zamanlar yaşayamayacağımı düşündüm fakat Tanrı beni kurtardı, bana inanma gücü ve umut verdi.
Eğer bombaları atan pilotla yüz yüze konuşabilseydim, ona geçmişi değiştiremeyeceğimizi, fakat barışı yaymak için şimdi ve ileride iyi şeyler yapmamız gerektiğini söylerdim.
Yanıklarım yüzünden ne evlenebileceğimi ne de çocuk sahibi olabileceğimi düşünmüyordum ama şimdi harika bir eşim, çok tatlı bir oğlum, ve mutlu bir ailem var.
Sevgili arkadaşlar, inaniyorum ki birgün insanlar gerçek barış içinde yaşayacaklar, kavgalar ve düşmanlıklar olmayacak. Bütün milletlere barış ve mutluluk sağlamak için hep birlikte çalişmalıyız.
Bu önemli günün bir parçası olmamı sağladıgınız için sizlere çok teşekkürler.
Pilot John Plummer
Salondan sessizce ayrılıyordu ki, eline bir kağıt sıkıştırdılar, göndereni işaret ettiler. Kim önce dönüp adama baktı. Orada öylece durmuş, eli ayağı titreyerek Kim'e bakıyordu.
Sonra elindeki notu okudu Kim:
- Kim, o adam benim!
8 Haziran 1972 günü Vietnam'daki o mabede napalm atan uçağın pilotuydu John Plummer. Savaştan sonra yıllarca kendine gelememiş, ne yapacağını bilememiş, din adamı olmuş, 'o küçük kızın' resmini gazeteden kesip her an cüzdanında taşımıştı.
Kim bir an adama baktı, sonra kollarını açarak ona doğru koştu.
Bu hikaye basında ve internette yayıldıktan sonra John Plummer pek çok kişi tarafından hikayeyi uydurmakla, fazla süslemekle veya bu hikayeden bir çıkar elde etmeye çalışmakla suçlanmıştır.
