Coğrafi Konum
Loznitsa (Kubadın)Belediyesi, Kuzeydoğu Bulgaristan`da bulunup Razgrad bölgesinin merkez doğu kısmını kapsamaktadır. Tuna tepeli ovasının sınırları içerisinde yer alan belediye, üç büyük şehir olan Razgrad, Tırgovişte ve Şumen`den nerdeyse eşit uzaklıkta bulunmaktadır. Belediyenin coğrafik koordinatları : eni - 260 37` ve boyu 430 22,5`, yeryüzü yapısı tepeli ağırlıklı, ortalama rakım ise 370 metredir.Loznitsa Belediyesi`nin yayıldığı toplam 249 483 dekarlık alandan 195 025 dekarı belediyenin tarım fonuna aittir. 40 188 dekarlık alan orman fonuna, 14 270 dekarlık alan ise “yerleşim birimleri” fonuna aittir.
Tarihçe
At ayaklarının vuruşlarını ve Deliorman`ın asırlar boyunca her taşın altında, her tepenin içinde ve her pınarın derinliğinde kıskanç bir şekilde koruduğu o gizemi içeren efsane geçmişin sesleri sayesinde günümüze taşınmaktadır.Civarda her taraf koyu ve sık, geçilmesi adeta imkansız bir ormanla çevriliymiş. Bu orman ise ağaçlar altında biten yabani ıtırla bezenmiş verimli kara toprak üzerine basmış. Efsaneye göre, bu yeşil, geniş yapraklı yabani ıtır vebaya derman ve insan sağlığına deva imiş.
Bu yerlere gelen ilk insanlar taze meraları görmüş. İlk ateşler yakılmış ve ard arda evler türemeye başlamış buralarda. İşte böyle dörtyol ağızında bir köy kurulmuş. Yedi tarafa yedi yol gidiyor. Yollardan bir tanesi günümüz Tırgovişte şehrine, diğeri günümüz Şumen şehrine, geri kalan yollar ise Trapişte, Sinya Voda, Sıedinenie, Manastirtsi ve Lovsko köylerine gider. Başka yerleşimciler yaşamak için daha ücra, eşkiya ve orduların saldırılarından uzak yerler arıyormuş. Yeni yerleşim biriminin ismini ilk zikredenin kim olduğu bilinmiyor. Yüzyıllar bu ismi günümüze Kubadın, ya da başka bir ifadeyle “yedi yolun bağı” şeklinde getirmiş.
Bir çok hükümdar bu yerleşim birimine hükmetmiş, aksakallı bilginin söylediği “Köyü ikiye bölen bu dere yatağını insan eli doldurmalıdır. Bu dere yatağı ortadan kalktığı zaman acılar, yoksulluk ve sorunlar da ortadan kalkacak” şeklindeki sözler gerçekleşene kadar çok ateş yanmış ve çok su akmış. Çocuklar doğmuş güneş yüzü görmemiş, yeryüzünden su çıkmış köle edenlerin ayakları altında kurumuş. Bir tek inanç hayatta kalmış. Yatağan keser - o yine dirilir, ateş yakar - o yeniden doğar ve daha çok büyür daha güçlü olur.
Dere yatağı artık yok. İnsanlar onu müşterek gayretlerle dolduruyor. Avuç avuç, gece gündüz. Bir tek efsaneler ve geçmişten kalan hatıralar yaşıyor.
Bir zamanki Kubadın`a giden eski yollar tarihin sayfaları gibi üst üste birikmiş. Loznitsa Belediyesi`ndeki toprakta bir şeyler bırakan şu veya bu medeniyetler tarafından kurulan bu yolların her biri, kendi kaderine sahip. Bu yollarda ya kilden yapılmış bir kap veya el aleti veya seramik eşya, horasanlanmış tuğla veya kesici taş bulabilirsiniz. Loznitsa ila Lovsko köyü arasındaki karayolunun yapımı esnasında hiç zarar görmemiş kil sürahi, kil amfora ve kil mumluk bulunmuş. Aynı karayolun asfaltı altında, büyüklüğü 28 metreye 18 metre olan antik konutun temelleri var. Yine antik çağlardan kalan bu konuttan latince yazılı bir mezar taşı çıkarılmış. Mezar taşındaki yazının okunmasından sonra mezarın Traklar döneminde yaşayan ünlü bir kişiye ait olduğu anlaşılmış. Şüphesiz bu bölgede IV-V asırlarda Roma yerleşim birimi varmış. Loznitsa`nın yaklaşık 1 kilometre kuzeydoğusundaki Çuçura mevkiinde ise VII-IX asırlar arasında mevcut olan eski Bulgar yerleşim biriminden izler bulunmuş. Bu olgunun kanıtı, iyi bir şekilde muhafaza edilmiş eski bulgar seramiğidir. Belediyenin sınırları içerisindeki tarla ve ormanlara tanecik gibi dağılmış olan mezar üstü tepeler de o antik dönemlerden kalmadır. Bu mezarüstü tepelerin çoğunun sırrı henüz anlaşılmamıştır.
Kubadın yerleşim biriminin ismi resmi olarak ilk defa 24 Aralık 1573 tarihinden kalan bir kayıtta geçiyor. 1877 yılında Sank Petersburg`da Rus bilim adamı V.Teplov`un “Bulgaristan, Trakya ve Makedonya istatistikleri hakkında malzemeler” isimli çalışması yayınlanıyor. Bu çalışmadan Kubadın`da ö dönemde altmış altı hane olduğu anlaşılıyor. Zengin doğası ve uygun konumuyla bölgemiz Kurtuluş`tan yirmi beş yıl sonra Balkanlar`a yerleşen göçmenlerin dikkatini çekiyor. Göçmenlerin at ve eşek arabaları Deliorman`ın virajlı yolları üzerinde yavaş yavaş bölgemize yöneliyor. 1907 yılında Paskalya yortuları köy meydanında büyük bir alayla başlıyor. Bölgeye yerleşen ilk yirmi beş ailenin güçlü “ihuuu” sesleri ortalığı çınlatıyor.
Veliko Tırnovo, Troyan ve Loveç bölgelerinden gelen aydın ve girişimci göçmenler, halk gelenek ve göreneklerini hızlı bir şekilde canlandırıyor ve Bulgar ruhunu sağlamlaştırıyor. Çok geçmeden okula duyulan hasret de geliyor. İlk başta öğretmenler için odası da olan küçük bir okul binası yapılması kararlaştırılıyor. Tasarım Mihail Usta`nın eseri olup, Belediye evli olan herbir erkeği altmışar kirpiç yapmaya, ikişer araba taş getirmeye, iki gün bedava çalışmaya ve ondokuzar leva vermeye mecbur ediyor. Bütün erkeklerin buna uyması ve yardıma koşmuş olmasına rağmen, kaynaklar yetmiyor. Mihail Usta kendisine ait yedi dekarlık bir tarlayı satıyor, aldığı paraları inşaata yatırıyor ve bundan kısa zaman sonra okul tamamlanmış oluyor. Sene 1908.
Birinci sınıftan dördüncü sınıfa kadar olan seksen yedi çocuk okul sınıflarını çınlatıyor. Penço Küçükov ile Stefan Çakırov öğretmenlik yapıyor. 1909 yılının kış aylarında Penço Küçükov yetişkinlerin aydınlatılması amacıyla gece kursları düzenliyor. 1912 yılında ise yine Penço Küçükov yerel okumaevi kurulması fikrini ortaya atıyor. “Daha iyi toprak” arayışında olan göçmenler Balkan`dan gelmeye devam etmiş, çocuklar da artmış. Kamu binalarının kurulması için gerekli kaynaklar ise hep yokmuş. Böylece okul sınıflarından bir tanesinin ayrılması ve kapısına “Probuda (Uyanış) - Kubadın köyü okumaevi” yazısının koyulmasına karar verilir. Aynı zamanda iki bakkal ve bir meyhane kapılarını müşterilere açar. En çok satılan mallar tuz, gaz, kibrit ve basmadır. Pazar günleri köyun gençleri tulum sesiyle meydanda alaya çıkar. Hava kararınca okumaevinde gaz lambası küçük bir güneş gibi alevlenir, ışıklarında öyküler, öğrenci programları, tek sahnelik oyunlar sıralanır. İyiliklere uyanık ve gerçekleri arayan Kubadın halkı çok zaman geçmeden müstakil ve o zamanki ihtiyaçlara uygun okumaevi binasının temellerini kurmaya karar verir. 1930 yılının yazından iki yıl sonra inşaat çalışmaları başladıktan kısa süre sonra duraklar. Yine kaynak eksikliği var. Ancak 1936 yılında bütün insanların katılımıyla nihayet binanın çatısı da kurulur. En gerekli mobilyalar da getirilir. Onbeş yıl önce kurulan ve bankayla simsarlardan daha düşük faizlerle kredi veren Kredi kooperatifi, bu girişime büyük katkılarda bulunur. Aradan biraz zaman geçince okumaevinin kurulması için verilen paraların boşuna gitmediği anlaşılır, zira her geçen ayla okumevinin faaliyetleri artar. Yıllık onsekiz ile yirmi altı arasında tiyatro oyunu sunulur, öğrenciler konserler sunar.
Gençler için eğlenceler, temsiller ve toplantılar düzenlenir. Sunulan tiyatro oyunlarını izleyen ziyaretçier, artistlerin sözlerini uzun zaman hatırlarında tutar ve sürekli tekrarlar.
1934 yılının Ekim ayında Kubadın ismi resmi olarak değiştirilir ve bu değişiklik belgelere de yansıtılır. Değişikliğin iki nedeni var : Birincisi, Kubadın`ın Türkçe bir kelime olduğu kabul edilir ve halis bulgar diline susamış köylüler yeni bir isim arayışına girer. İkinci neden, o dönemde ünlenen ve ülkemize getirildikten sonra ilk önce buralarda, yani Deliorman toprağında kök salan Amerikan üzümünden kaynaklanır. Amerikan üzümü, yerleşim biriminin yeni ismini de hatırlatır - Loznitsa.
