Vareg Muhafızlar (, Tágma tōn Varángōn) 10. yüzyıldan 14. yüzyıla kadar Bizans imparatorlarının kişisel korumalığını yapan Bizans Ordusu'nun seçkin birliği. Muhafızlar ilk defa Kiev Prensi I. Vladimir'in Hristiyanlığı kabülünü takiben 988 yılında İmparator II. Basileios'un yönetiminde oluşturuldu. Vladimir, Vareg savaşçılar ile Kiev'in yönetimini ele geçirmesinden sonra, yapılan askeri yardım anlaşmanın bir parçası olarak 6.000 askeri Basileios'a yolladı. Basileios'un sadakatları sıklıkla değişen kendi askerlerine güvenmemesi, siyasetten uzak kalan Vareglerden kendine bir muhafız taburu kurmasına neden oldu. Yıllar boyunca, İsveç, Danimarka ve İzlanda'dan yapılan yeni asker alımları ile geç 11. yüzyıla kadar baskın olarak İskandinav kökenli kaldı. Bir çok İskandinav erkeğin bu birliğe yazılmak için ülkeyi terk etmesi nedeniyle, Västergötland vilayetinde bir orta çağ İsveç kanunu "Yunan" (Bizans İmparatorluğu için kullanılan İskandinav terimi) kalan hiç kimsenin mirastan yararlanamayacağını belirtir. 11. yüzyılda, iki diğer Avrupalı saray daha İskandinav asker almaktaydı: Kiev Rusları yaklaşık 980-1060 ve Londra 1018-1066. İlk yüz yıl İskandinavlardan oluşan ana yapı, Normanlar'ın İngiltere'yi istila etmesi ile Anglosaksonlarda birliklere katılmaya başlamıştır. 1088 yılında, Anglosakson ve Danimarkalılar Akdeniz yolu ile Bizans İmparatorluğu'na göç etmişlerdir. 235 gemi ile 5000 tanesi gelmiştir. Bunlar İmparatorluk hizmetine girmemiş, Karadeniz sahilinde şehrin inşasını ve güvenliğini I. Aleksios Komnenos için sağlamışlardır. Bu insanlar o günden sonra Englinbarrangoi (Anglo-Varegler) isimlendirilmiş ve Vareg Muhafızları için yaşamsal olmuşlardır. Aşağı Balkanlarıda istila etmek te isteyen Robert Guiscard komutasından Normanlara karşı Sicilya'da savaşmışlardır. 1080 yılında bu birlik hakkında yazan Vakanüvis ve prenses Anna Komnena, onlara Britanya adaları ya da İskandinavya farketmesin hepsine "Thule'den" olma "balta taşıyan barbarlar" demektedir. Aynı şekilde sivil memur, asker ve tarihçi Yannis Kinnamos onları İmparatoru koruyan "balta taşıyan" "Uzun zaman önce Roma İmparatorlarının hizmetine giren Britanyalılar" olarak adlandırmaktadır. Kinnamos'un geç 12. yüzyılda yazdığı bu ifadesi Dördüncü Haçlı Seferi'ne kadar muhafızların Sakson ve Danimarkalı yapısını gösterir. Vareg Muhafızlar, kılıç kullanmak ve ok atmakta yetenek sahibi olmalarına rağmen uzun baltalarını ana silahları olarak kullanırlardı. Anna Komnena'nın Aleksiad adlı eseri gibi bazı kaynaklarda, hem Vikingler hemde seçkin Anglosakson savaşçılar, normalde piyade olmalarına rağmen startejik olarak hareketliliğe ihtiyaç duyduklarında at kullanılardı. Muhafızlar esas olarak Konstantinopolis çevresinde yerleşiklerdi ve Bukoleon Sarayı yerleşkesinde barakaları vardı. Muhafızlar ayrıca savaş meydanında orduya eşlik ederlerdi. Bizans Vakanüvisleri (Aynı zamanda birçok dikkate değer Batı Avrupalı ve Arap Vakanüvisleride) sıklıkla savaştaki özellikle yerel barbar insanlar ile karşılaştırıldıklarındaki cesaretlerini not etmişlerdir. 1122 yılında İmparator II. Yannis Komnenos emrinde kazanılan Beroia Muharebesi'ndeki Bizans zaferinde hayati rol oynamışlardır. Vareg Muhafızlar, Peçeneklerin savaş arabaları ile kapatılan düşman çemberini yarmayı başarmışlar ve kamplarına ulaşılması için bir yol açmıştır. fakat bu Bizans edebiyatında Attisizm etkisinin ürünüdür. "Rhomphaia" terimi, Mikhael Psellos tarafından daneaxe için kullanılmıştır. Dördüncü Haçlı Seferi sırasında Konstantinopolis'in savunmasında etkili olmuşlardır. İngiliz ve Danimarkalılardan oluşan muhafızların rolü, söylendiğine göre "çok şiddetli savaştılar, balta ve kılıçlar ile göğüs göğüse bir mücadeleydi, saldırganlar duvara geldiklerinde her iki taraftan da diğer tarafa esir düşen oldu". Fonksiyonları Vareg Muhafızlar'ın görev ve amaçları tamamen aynı olmamakla beraber Kievli druzhinaların, Norveçli hirdlerin ile İskandinav ve Anglosaksonların Húskarllarının verdikleri servislere benzemektedir. Vareg Muhafızlar, imparatora sadık kalacaklarına dair bir yemin ederek, kişisel koruma olarak hizmet etmişlerdir. Vareg Muhafızları, savaşların sadece kritik anlarında ya da muharebenin çok sertleştiği zamanlarda kullanılırlardı. Zamanın Bizans Vakanüvisleri, coşku ve dehşet karışımı ile "İskandinavlar, hem görünüm hem ekipmanları ile savaşırlar, ne kaybedecekleri kana nede yaralanmalarına bakmaksızın pervasız bir öfke ile saldırırlardı" diye not almışlardır. II. Basileios tarafından güvenilir bulunulmayan yerli Bizans muhafızlarının aksine Vareg Muhafızlarının sadakati tacın altında duran adama değil İmparatorluk pozisyonunadır. Bu konu 969 yılında İmparator II. Nikeforos'a yapılan ve ölümüyle sonuçlanan suikast olayında açıkça görülür. Bir uşak, İmparator saldırıya uğradığında muhafızları çağırır, fakat geldiklerinde İmparator ölmüştür. Muhafızlar, hemen I. Yannis Çimiskes önünde diz çökmüşler ve onu imparator olarak selamlamışlardır. "Yaşarken, son nefesine kadar onu savunurlar: ölüyken, intikam almak için bir sebep yoktur. Onların artık yeni efendileri vardır." Bu şöhret, gerçek ile en azından kaydedilmiş iki olayda çelişmektedir. 1071 yılında, İmparator IV. Romanos Diogenes Selçuk Sultanı Alp Arslan tarafından esir alınıp daha sonra serbet kalıp Konstantinopolis'e dönerken bir saray darbesi oldu. Sezar Yannis Doukas, Vareg Muhafızlarını kullanarak İmparatoriçe Eudokia'yı tutukladı ve yeğeni VII. Mikhail'ı imparator ilan etti. Sonuçta, mevcut olmayan imparatoru savunmak yerine, gaspçı Varegleri kullanılarak tahta ulaşmıştır. Daha fesat bir olay ise tarihçi Yannis Zonaras tarafından yazılmıştır. III. Nikeforos, general Nikeforos Bryennios 1078 yılında kör edildikten sonra Muhafızlar imparatora isyan etmişler, "onu öldürmek için plan yapmışlar" fakat isyan sadık birlikler tarafından bastırılmıştır. Muhafızlar, af dilemişler ve affedilmişlerdir. Şöhretleri Vareg Muhafızları, Walter Scott'ın Parisli Kont Robert romanında Bizans kuvvetlerinin en kuvvetlisi ve en sadık parçası olarak gösterilsede, muhtemelen bu abartıdır. Fakat abartma, Vareg Muhafızlarını "Soylu zalimler" olarak tanımlayan Bizans yazarların kendileri ile başlamıştır. Birçok Bizans yazar onları Vareg Muhafızlarından ziyade "balta taşıyan yabancılar", pelekyphoroi barbaroi olarak tanımlamışlardır. Bu taşlar, Vareg Muhafızların sonraki üyeleri ya da hatıralarına dikilmişlerdir. Dört İtalya Runik Taşını içeren daha küçük bir grup, muhtemelen Güney İtalya'da ölen Vareg Muhafızlar üyelerinin hatıralarına dikilmiştir. En eski Bizans runik taşı RAK tarzı 6 taştır. RAK tarzı 1015 yılı öncesi dönemi gösterir. Bu taşlar arasında, Skepptuna Runik Taşı U 358, Västra Ledinge Runik Taşı U 518, Nälberga Runik Taşı Sö 170 ve Eriksstad Runik Taşı Sm 46 vardır. Daha sonra ki dönem Runik taşları arasında en çok göze çarpanlardan biri Pr4 tarzında olan Ed Runik taşı U 112'dir. Ed gölünün batı kıyısında büyük bir taş parçasıdır. Taşta Vareg Muhafızlarının komutanı Ragnvaldr'ın eve döndüğünü ve bu taşı ölüğ annesinin hatırasına bu yazıyı yazdırdığı yazmaktadır. İronik bir şekilde İngiltere'de üç "Danegeld" alan Viking Borrestalı Ulf tarfından, bunu kutlamak için Orkesta Runik taşı U 344 yaptırılmıştır. Konstantinopolis'e Danimarka üzerinden yapılan seyehatta, Vareg Muhafızlarında birçok yılını harcamıştır; "(O) tüm amellerinde en cesur olanı ve en ön cephede diğerleri ile omuz omuz yürüyen olarak bilinirdi." Saga, ayrıca onun takipçilerinin İmparator'dan süslü güzel elbiseler aldığını kaydeder ve kazandığı bu etkiyi İzlanda'ya döndükten sonra da taşımıştır: Vareg Muhafızlarından ayrıca Njal'ın Sagasında, Kolskegg—an Icelander isimli kişinin önce Holmgard (Novgorod) geldiği sonra Miklagard'a (Konstantinopolis) giderek İmparatorun hizmetine girdiği şeklinde anlatılmaktadır. "Onun hakkında duyulan son şey orada bir hanımla evlendiği, Vareglerin komutanı olduğu ve öldüğü güne kadar orada kaldığıdır." Belkide en ünlü Vareg Muhafızı, geleceğin Norveç kralı Harald Hardråde ("sert-hükümdar") olarak bilinen III. Harald'dır. Evinden ayrıldıktan sonra önce Kiev Ruslarının yaşadığı Eski Nors metinlerinde "Garðaríki" ismi verilen bölgeye sonra 1035 yılında vardığı Konstantinopolis'e gitmiştir. Hizmet ettiği süre boyunca onsekiz savaşa katılmıştır ve General Basileios Boioannes emri altında Güney İtalya ve Bulgaristan yanında Anadolu ve Sicilya'da Araplara karşı savaşmıştır. Seyahatleri, ismini taşıyan sagada geniş şekilde yer almaktadır. Vareg Muhafızı Harald, manglavites ve spatharokandidatos ünvanlarını kazanmıştır. Popüler Kültür * Rosemary Sutcliff 'in 1976 tarihli tarihi kitabı Blood Feud, Konstantinopolis'e Dinyeper ticaret yolu üzerinde seyahat eden yarı Sakson bir yetimin gözünden II. Basileios tarafından Vareg Muhafızlarının kurulmasını anlatır. * John Ringo Gölgelerin Kahramanı serisi, kurgusal, Gürcistan dağlarında uzun zaman unutulmuş Vareg Muhafızların yerleşimini anlatır. * Turisas'ın ikinci stüdyo albümü "The Varangian Way", bir grup İskandinavın Ladoga, Novgorod ve Kiev üzerinden Bizans İmparatorluğu'na yolculuğunu anlatır. Üçüncü albümleri "Stand Up and Fight", Vareg Muhafızlar'ın Bizans İmparatorluğu'na hizmetlerini betimler. * Amon Amarthın yedinci stüdyo albümü Twilight of the Thunder God adlı albümünün 5. şarkısının ismi Varyags of Miklagaarddır. Ayrıca bakınız *Katalan Bölüğü *Húskarl *Fyrd Kaynakça ==BiyografiAna Kaynaklar İkincil Kaynaklar
* Buckler, Georgina. Anna Comnena: A Study. Oxford: University Press, 1929. * Blondal, Sigfus. Varangians of Byzantium: An Aspect of Byzantine Military History. Trans. by Benedikt S. Benedikz, Cambridge: 1978. ISBN 0-521-21745-8. * Davidson, H.R. Ellis. The Viking Road to Byzantium. London: 1976. ISBN 0-04-940049-5. * Enoksen, Lars Magnar. (1998). Runor : historia, tydning, tolkning. Historiska Media, Falun. ISBN 91-88930-32-7. * Jansson, Sven B. (1980). Runstenar. STF, Stockholm. ISBN 91-7156-015-7.
Dış bağlantılar
Kaynaklar
Vikipedi
